Het beest in de mens

Had haar echtgenoot een nachtmerrie gehad? Zij had hem veiligheidshalve maar wakker gemaakt. Maar Robert Louis Stevenson had in een droom de plot voor een nieuw verhaal gezien. Hoewel hij door ziekte het bed moest houden, ging hij de dag daarop aan het werk. Na drie dagen was hij klaar.

Na kritiek van zijn vrouw Fanny, verbrandde hij zijn werk en begon opnieuw. Volgens de overlevering had hij wederom maar drie dagen nodig. Zijn privé-correspondentie weerlegt die mythe. Hoogstwaarschijnlijk werkte hij vier tot zes weken aan de verbeterde versie van zijn novelle, ‘Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde (1886).’

Een megasucces.

‘Jekyll and Hyde’ kende een supergoede ontvangst. Dit zowel in Engeland als de Verenigde Staten, bij zowel lezers als recensenten en collega-schrijvers. Naast hoofdredactionele commentaren en koninklijke belangstelling werd de novelle ook via de kansel en kerkbladen de hemel in geprezen. Binnen de zes maanden stond de teller al op 40 000 exemplaren. En rond 1888 kende ‘Jekyll and Hyde’ al 16 drukken en was het herwerkt voor het theater.

Mr Hyde = Jack The Ripper.

Twee dagen na de première in Londen van het toneelstuk ‘Jekyll and Hyde’ sloeg Jack the Ripper voor de eerste keer toe. Nogal wat journalisten verwezen toen naar de onbekende Whitechapel-moordenaar als Mr Hyde. Acteur Richard Mansfield, die Hyde/Jeckyll vertolkte werd door sommige al snel gelinkt aan de moorden, terwijl anderen meenden dat de moordenaar geïnspireerd was door Hyde. Zo ontstond de mythe dat Jack the Ripper een respectabel en fatsoenlijke man was, die buiten Whitechapel moest gezocht worden. Op die manier leidde slechterik Hyde al snel zijn eigen leven, los van Jekyll.

“I never saw a man I so disliked, and yet I scarce know why. He must be deformed somewhere, he gives a strong feeling of deformity, although I couldn’t specify the point.”

Wie meent ‘Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde’ te kennen, moet het dringend lezen. De populaire cultuur gaf namelijk een geheel eigen invulling aan Stevensons verhaal over het beest in Dr Jekyll.

Bronnen: Uitgaves ‘Jekyl en Hyde’ van Bijleveld en Nonsuch Classics, Wikipedia, bl.uk, The Guardian, en volgend artikel.
Bron illustratie: Wikimedia Commons.