Fictieve held: Zorro

Umberto via Unsplash

De meeste literaire helden schitteren enkel op papier. Sommige, zoals Johnston McCulley Zorro, vinden hun weg naar andere cultuuruitingen.

De fictieve held Zorro (Spaans voor vos) zag in 1919 het levenslicht in de roman ‘The Curse of Capistrano’. Omdat Zorro op het einde van het verhaal ontmaskerd wordt, was het allicht de bedoeling van de schrijver, Johnston McCulley, om het bij deze ene roman te houden. Echter, door het succes van de film ‘The Mark of Zorro’ in 1920 werd de roman heruitgeven en schreef McCulley nog een zestigtal verhalen rond Zorro.

zorro

Voorloper van de American heroes.

Zorro is de geheime identiteit van de rijke jonker Don Diego de la Vega; hij bestrijdt corruptie en onrecht in het door de Spanjaarden bestuurde Los Angeles. Naast de boeken, films en televisieseries zijn er ook strips van de gemaskerde held. Voor de Amerikanen geldt Zorro als de voorloper van superhelden zoals Spider-man, Superman, Arrow en Batman. Wat Batman betreft: net als Zorro is hij een rijk man die ’s nachts een andere identiteit aanneemt. In het oorspronkelijke verhaal van Batman worden zijn ouders vermoord nadat ze in de bioscoop ‘The Mark of Zorro’ zagen.

Niet de enige dandy.

Literair gezien is er een verband tussen Zorro en Sir Percival Blakeney, de held van ‘De rode pimpernel’ van barones Emmuska Orczy. Net zoals Sir Blakeney doet Diego de la Vega zich voor als een dandy, die geweld verafschuwt.

In 2005 vroegen de erven van Johnston McCulley aan Isabel Allende of ze een nieuw verhaal wilde schrijven. Allende weigerde aanvankelijk, maar bedacht zich. ‘Zorro’ van Isabel Allende is een fictieve biografie over Diego de la Vega en hoe hij Zorro werd. Allende schreef het boek op drie maanden tijd.

Voor dit blog gebruikte ik Wikipedia. De foto bij dit blog komt van Wikimedia Commons.

Het ding om je hals van Chimamanda Ngozi Adichie

Volgens een artikel van Time is Chimamanda Ngozi Adichie één van de vrouwelijke auteurs die je zeker moet lezen. ‘Het ding om je hals’ bevat twaalf kortverhalen, die telkens één gebeurtenis centraal stellen. Op één verhaal na zijn alle personages vrouwen en krijg je een beeld over de problemen waarmee ze te maken krijgen in Nigeria of de in Verenigde Staten. Mits de personages uit de gegoede intellectuele middenklasse komen, krijg je als lezer niet te maken met armoede of oorlog, maar met alledaagse problemen rond drugsgebruik, gender, identiteit, eenzaamheid, relaties en seksualiteit, religie, culturele en sociale verschillen.

‘Het ding om je hals’ geef je een boeiende kijk in het leven van meestal jonge Afrikaanse vrouwen en hun verwachtingen. Een aanrader.

Oorspronkelijke titel: The Thing Around Your Neck
Jaar van publicatie: 2009

Werthers liefde voor Lotte

De liefde van Werther voor Lotte vond Napoleon Bonaparte zeer aangrijpend. Napoleon was dan ook een bewonderaar van het eerste cultboek: ‘Die Leiden des jungen Werthers’. Zo bekende hij in 1808, aan de intussen al bijna zestigjarige schrijver, dat hij ‘Werther’ al zeven keer had gelezen en het steeds bij zich droeg.

Een ware hype.

Hoewel ‘Die Leiden des jungen Werthers’ in 1776 anoniem verscheen, maakte het de jonge Goethe op korte tijd beroemd in heel Europa. Voor zijn tijdgenoten was en bleef Goethe de schrijver van ‘Werther’; het werk bleef hem zijn hele leven achtervolgen en zijn ander literair werk was amper gekend. ‘Werther’ had immers voor een ware hype gezorgd. Zo sierden scènes uit het boek thee- en koffieserviezen en kon je je parfumeren met ‘Eau de Werther’. Bovendien kleedden jonge mannen zich zoals Werther, en jonge vrouwen zoals Lotte.

Het Werther-effect.

Voor Lotte had Goethe zich geïnspireerd op Charlotte Buff, die hij tijdens een stage in Wetzlar had leren kennen. Charlotte kon of wou Goethes liefde niet beantwoorden. Net als Goethe is Werther, stagiair bij een rechtbank als hij Lotte leert kennen. Lotte is echter al verloofd met Albert. Terwijl Goethe zijn liefdesverdriet literair verwerkt, pleegt zijn romanheld Werther – ziek van liefde – zelfmoord. Voor die zelfmoord had Goethe zich laten inspireren door een collega: Carl Wilhelm Jerusalem. Daar Carl Wilhelm de vrouw op wie hij verliefd was niet kon krijgen – zij was getrouwd – schoot hij zichzelf door het hoofd. Dit onchristelijke einde van ‘Werther’ lag vooral bij kerkelijke instanties enorm moeilijk. Andere tegenstanders van het boek vonden dat Goethe voor een minder zwaarmoedig einde had kunnen kiezen. Goethe koos echter voor een onconventioneel einde.

“Es ist beschlossen, Lotte, ich will sterben, und das schreibe ich dir ohne romantische Überspannung, gelassen, an dem Morgen des Tages, an dem ich dich zum letzten Male sehen werde.”

Niemand, en al zeker Goethe niet, had kunnen voorzien dat de identificatie met Werther zo groot was, dat jonge mannen zich in navolging van Werther van het leven gingen beroven. We spreken nu overigens nog van een Werther-effect, als in navolging van een publicatie of berichtgeving over zelfmoord, een golf van zelfmoorden volgt.

Doe me niet na.

Blijkbaar geloofden mensen aanvankelijk dat het werkelijk ging om de brieven van een man die zichzelf van het leven had beroofd en wiens brieven postuum gepubliceerd waren. Het was kennelijk ook de eerste keer dat een auteur reële feiten had verwerkt in een roman. In de tweede editie voegde Goethe een regel toe, dat je vrij kan vertalen als “Wees een man en doe me niet na.”

Dat ‘Die Leiden des jungen Werthers’ niet zo gekend meer is, heeft allicht meer te maken met de vorm – een briefroman – dan het verhaal, want liefdesverhalen ongeacht of ze tot de Literatuur of de triviale literatuur behoren, zijn enorm populair.

 Bron: Wikipedia, Inhaltsangabe, Uni-due en Literaturcafé

%d bloggers liken dit: