Horrorgenre nog steeds beïnvloed door Poe

E.A. Poe

Meer dan 160 jaar na zijn dood heeft hij nog steeds invloed op het horror- en fantasy-genre. Internet Movie Date Base telt momenteel 304 verfilmingen van Poe-verhalen, enkel Shakespeare doet beter. De Amerikaanse schrijver leverde met zijn ‘Fantastische vertellingen’ de basis voor de moderne horrorfilm, met onder meer: het levende lijk, de moord met de bijl, het in-stukken-gesneden lijk. Zijn korte verhalen spelen zich af in het schemergebied tussen fantasie en werkelijkheid, waanzin en rationaliteit, en leven en dood. De typische Poe-protagonist heeft iets afschuwelijk gedaan, maar probeert de lezer ervan te overtuigen dat hij niet gek is.

Ongeliefd in zijn eigen tijd.

Naast een rijke fantasie had Poe een psychologisch inzicht, waarmee hij zijn tijd ver vooruit was. Zijn literaire reputatie was buiten de VS groter dan in de VS zelf. Zijn landgenoten lustten Poe’s korte verhalen niet. Ook in Amerikaanse literaire kringen was Poe niet geliefd.

In tegenstelling tot Europa, is Poe in de VS vooral gekend als de schrijver van het gedicht ‘The Raven’. De publicatie van ‘The Raven’ in 1845 bracht Poe literaire erkenning, maar bracht financieel heel weinig op door het ontbreken van auteursrecht. Ondanks de druk waaraan Poe als broodschrijver blootstond, was hij een perfectionist. Hij herschreef vaak en bracht ook veel correcties aan vooraleer hij een verhaal, gedicht of tijdschriftenartikel persklaar achtte.

Vader van heel wat literaire genres.

In zijn korte leven leverde Edgar Allan Poe de basis voor nogal wat literaire genres. Zo schreef hij het eerste science fiction verhaal: ‘De reis met de luchtballon’, en het eerste avonturenverhaal ‘De gouden tor’. Zijn excentrieke detective Auguste Dupin, inspireerde Sir Arthur Conan Doyle tot de creatie van Sherlock Holmes.

Poe’s dood, in oktober 1849, lijkt op een scenario uit één zijn eigen verhalen. De schrijver werd in ijlende toestand teruggevonden in de goot – nadat hij drie dagen spoorloos verdwenen was – in kleren die duidelijk niet van hem waren. De doodsoorzaak is niet gekend.

Blijkbaar was Edgar Allan Poe nog actief na zijn dood. Zo beweerde een zekere Lizzie Doten, die in 1863 herbewerkingen van Poe’s gedichten publiceerde, dat Poe haar die vanuit het dodenrijk had gedicteerd. Zowel de raaf uit ‘The Raven’ als zijn geestelijke vader zijn intussen door muzikanten, schrijvers en filmmakers gebruikt als karakter in hun eigen werk. En ook Poe’s korte verhalen inspireren nog steeds.

Sinds 1954 is er de jaarlijkse uitreiking van de ‘Edgar Allan Poe prijs’ voor boeken, filmen, theaterproducties en televisieseries binnen het mystery-genre.

Bron: Wikipedia

Wat je ziet als je valt van Rebecca Wait

Omgaan met de dood van Kit.

De Engelse Rebecca Wait won een schrijfwedstrijd met de synopsis en de drie eerste hoofdstukken van ‘Wat je ziet als je valt’, haar debuut. Dit debuut hielp de auteur bij het begrijpen en verwerken van haar depressie als jongvolwassene. Geen toeval dus dat haar romanpersonage Kit depressief is. Kit gaat echter de dood verkiezen boven de pijn. Hoe het Kits familie vergaat na zijn dood, lees je in ‘Wat je ziet als je valt’. Bij aanvang van het verhaal is Kit al vijf jaar dood.

‘Wat je ziet als je valt’ kent verschillende vertelperspectieven en verhaallijnen. Zo krijg je verschillende zienswijzen op Kits ziekte en de individuele gedachten en gevoelens van elk personage. Het is mooi om te zien hoe elk personage vanuit zijn karakter en temperament omgaat met wat is gebeurd. Vooral de mannelijke karakters worden sterk neergezet.

Je hebt het verhaal van Emma. Emma was 9 als haar broer stierf. Zij weet niet zo veel over die periode en begint zich nu als veertien-, bijna vijftienjarige vragen te stellen.  Je hebt het verhaal van de ouders: Joe en Rose, die sinds de dood van hun oudste zoon elk in hun eigen wereld leven, en uit elkaar zijn gegroeid. En dan is er het verhaal van Jamie. Jamie verliet het ouderlijke huis op de dag, dat zijn broer begraven werd en heeft sindsdien geen contact meer met zijn familie. Kits verhaal kom je te weten via Jamie aan de hand van brieven. Die brieven beslaan een deel van de roman en bieden een extra manier om het verhaal via verschillende kanten te belichten. Naast de familie, lees je ook hoe vrienden de dood van Kit ervoeren.

Omdat er genoeg details en hints in het verhaal zijn, komt het uiteindelijke drama niet abrupt, maar intens en sereen. Door de stijl, het rustig verhaaltempo en de opbouw wordt het boek nooit zwaarmoedig. Het is uiteindelijk een verhaal over liefde. De soort liefde, die je vindt in hechte families en die ervoor zorgt dat het verhaal een positief einde kent.

Oorspronkelijke titel: The View on the Way Down.
Jaar van publicatie: 2013.

Bont en blauw van Anna Quindlen

De complexiteit van een gewelddadige relatie.

Fran leek gelukkig getrouwd met Bobby Benedetto. Achttien jaar lang wist ze haar blauwe plekken voor de buitenwereld te verstoppen. Tot ze op een dag, beslist om van huis weg te lopen samen met haar zoon, Robert. Dankzij de hulp van een organisatie, die zich inzet voor vrouwen zoals Fran, kan Fran een nieuw leven beginnen in een andere staat en stad. Fran heet nu Beth Crenshaw. Terwijl zij haar huwelijk met Bobby tracht te vergeten, is er de constante angst dat Bobby haar en Robert zal vinden. Bobby is immers een politieagent en de kans dat hij hun kan opsporen, is groot.

Frans nieuwe leven geeft Quindlen de kans om haar hoofdpersonage te laten vertellen over de gewelddadige relatie waarin ze zat. Dit gebeurt door middel van chronologische herinneringen. Naast de herinneringen over haar huwelijk, is er ook de totaal nieuwe situatie waarin Fran zich nu bevindt. Kan Fran zomaar een nieuwe identiteit aannemen? En kan ze hetzelfde vragen van haar zoon? En zal Bobby hun vinden? En wat met Mike, de nieuwe leraar van haar zoon, die duidelijk een oogje heeft op Fran?

Van het moment dat de schrijfster, Mike introduceert als personage, vreesde ik dat het verhaal een richting zou uitgaan, waar ik niet van hou. Ik hou niet van de combinatie: vrouw – liefdesleven – juiste man. Ondanks het vleugje chicklit en het vrij voorspelbaar einde, kent het boek een spannend verloop en een goede opbouw. Naarmate het verhaal vordert, kom je meer en meer te weten over Frans huwelijk en de toenemende agressie van Bobby. Het verhaal kent een paar inconsequenties, waar je echter makkelijk over leest. Alles en iedereen in Frans nieuwe omgeving lijkt perfect. Toch blijkt het een manier om een paar interessante bedenkingen rond relaties en leven in de monden van de personages te leggen, wat het verhaal ten goede komt. Een belangrijke verhaallijn is ook Frans relatie met Robert, haar zoon, die het moeilijk heeft met de keuze die zijn moeder maakte.

Kortom, een aanrader, al was het maar om iets meer te begrijpen van de complexiteit van leven in een gewelddadige relatie.

Oorspronkelijke titel: Black and Blue
Jaar van publicatie: 1998

%d bloggers liken dit: