Geest van Robert Harris

Tien miljoen dollar betaalde de Amerikaanse uitgever Marty Rhinehart voor de memoires van Adam Lang. Hij stelde twee voorwaarden: het boek moet binnen de twee jaar in de winkels liggen, en de ex-premier van Engeland moet uitgebreid ingaan op de oorlog tegen het terrorisme. Een naaste medewerker van Lang, Michael James McAra zette zich aan het werk. Het werk vlotte slecht. Het zag er naar uit dat McAra de deadline niet ging halen. Rhinehart stelde uiteindelijk zijn vakantiehuis op Martha’s Vineyard ter beschikking, zodat MacAra daar met Lang ongestoord kon werken. Als MacAra verongelukt, zit Lang met een probleem. Wie gaat er verder werken aan zijn memoires? Zoals altijd was het Rachel, zijn vrouw die de oplossing aanreikte. Zij zei: “Herinner je je de memoires van Christy Costello? Zijn ‘ghost’ moet jouw memoires schrijven.” En zo geschiedde.

‘Geest’ vertelt het verhaal van Adam Langs nieuwe ghostwriter vanuit zijn perspectief. De anonieme ghostwriter komt al meteen in het oog van een mediastorm terecht. Lang is namelijk aangeklaagd voor oorlogsmisdaden. Terwijl Lang steun zoekt bij de Amerikaanse regering probeert zijn ghostwriter een boek te maken van het gortdroge manuscript dat zijn voorganger achterliet. Van zijn opzet om zijn opdrachtgever te interviewen komt weinig terecht. Daarenboven stoot hij al snel op kleine onwaarheden. Onwaarheden die leiden naar dodelijke geheimen.

‘Geest’ veroorzaakte bij publicatie in 2007 in het Verenigd Koninkrijk een relletje. Het boek verscheen niet lang nadat Tony Blair Downing Street verliet. Net als Adam Lang werd Tony Blair van oorlogsmisdaden beschuldigd en sloot hij een alliantie met de VS in de strijd tegen de terreur.

Harris geeft zijn eigen fictieve, maar plausibele verklaring in ‘Geest’ over die alliantie van Adam Lang, alias Tony Blair met de VS. Harris was trouwens een goede vriend en vertrouweling van Tony Blair, tot Blair besloot om samen met de VS de Iraakse dictator Saddam Hoessein ten val te brengen. ‘Geest’ zal hen niet terug bij elkaar gebracht hebben, hoewel Harris ooit liet optekenen dat Blair er de humor zou van inzien. ‘Geest’ zit overigens vol met zwarte humor. Het einde is sinister, maar briljant. 

Voor diegene die het niet begrepen hebben op gladde politici biedt ‘Geest’ een boeiende inkijk in het metier van de spookschrijver.

Oorspronkelijke titel: The Ghost.
Jaar van uitgave: 2007.
Nederlandse vertaling: J. Zwart (2007).