Het lichtschip van Blackwater van Colm Tóibín

Zij heeft net haar man en kinderen uitgewuifd, als een witte auto stopt en de bestuurder vraagt of zij Helen O’Doherty is. De bestuurder stelt zich voor als Paul, een vriend van haar broer Declan. Declan ligt in het ziekenhuis. Na zichzelf even opgeknapt te hebben gaat Helen mee met Paul. In de auto op weg naar het ziekenhuis vertelt Paul dat Declan aids heeft.

Declan is al een hele poos seropositief, maar de laatste twee, drie jaar is hij ziek geweest. Vorig jaar was hij er slecht aan toe, wist zich echter er door te slagen. Nu gaat het bergafwaarts, en wil Declan zijn familie inlichten. Hij wil dat Helen het aan hun moeder vertelt. Omdat Declan depressief wordt in een ziekenhuiskamer, vraagt Paul of ze Declan kunnen meenemen, al was het maar voor een dag. Helen schrikt behoorlijk als ze Declan ziet en belooft hem dat ze het aan mama en oma zal vertellen. Ze krijgt de sleutel van Declans auto, zodat ze meteen kan vertrekken naar Wexford, waar mama Lily woont.

In plaats van naar Wexford te rijden, rijdt Helen naar het huis van haar oma in Cush. Ze wil een ontmoeting met haar moeder zo lang mogelijk uitstellen. En oma Dora kan haar allicht vertellen hoe ze Lily best aanpakt. Na de nacht bij oma te hebben doorgebracht, rijdt ze naar Wexford. Met haar moeder rijdt ze terug naar Dublin om Declan te gaan halen. Declan wil niet naar het huis van zijn moeder, maar naar dat van oma. Bovendien geeft Declan instructies aan Paul om naar Cush te rijden, en vraagt hem om hun vriend Larry te verwittigen.

Oma’s huis in Cush wordt voor een paar dagen een tijdelijk onderkomen voor Declan, zijn vrienden Paul en Larry, en zijn zus en moeder. Lily moet niet van homo’s weten, en stelt zich heel vijandig op, totdat ze een stevige woordenwisseling krijgt met Paul. Toch is ‘Het lichtschip van Blackwater’ niet het verhaal van Declan, zijn ziekte en seksualiteit, maar van zijn zus, Helen. Helen is na de dood van haar vader vervreemd van haar moeder en grootmoeder. Ook Lily en Dora kunnen niet goed met elkaar opschieten. Het water tussen de drie vrouwen is heel diep. Maar de naderende dood van Declan brengt hen weer bij elkaar. Omgaan met de dood loopt als een rode draad doorheen het verhaal, en zit ook verweven in kleinere verhaallijnen, wat het verhaal meer relevantie geeft en het aidsgegeven overstijgt.

Met ‘Het lichtschip van Blackwater’ schreef Tóibín een subtiele en wondermooie roman over omgaan met de dood, zonder daarbij het leven te ontzien.

Oorspronkelijke titel: The Blackwater Lightship.
Jaar van publicatie: 1999.
In het Nederlands vertaald door: Anneke Goddijn en Rob van der Veer.