Tag / Ierse auteur

by daniellecobbaertbe

Gespot: Duizend manen

In ‘Gespot’ zet ik nog te verschijnen boek in de kijker. Vandaag heb ik het over het nieuwste boek van Sebastian Barry.

Sebastian Barry is een van mijn lievelingsauteurs. Ik kijk dan ook uit naar ‘Duizend manen’. De Nederlandstalige editie verschijnt op 24 maart. De Engelse verschijnt morgen.

‘Duizend manen’ is een vervolg op ‘Dagen zonder eind’ (2017). Het verhaal van de Ierse emigrant Thomas McNulty in zijn nieuwe vaderland, omstreeks 1850. Samen met zijn levensgezel John Cole adopteert hij een indianenmeisje, Winona.

‘Dagen zonder eind is Barry’s meest succesvolle roman. Het viel niet alleen twee keer in de prijzen, The Guardian roemde het ook als een van de beste boeken van de eenentwintigste eeuw. Bovendien creëerde Barry met Thomas en John onvergetelijke personages. Een vervolg kon bijgevolg niet uitblijven.

Thomas en John verhuizen in ‘Duizend manen’ weliswaar naar de achtergrond. Want het woord is aan hun adoptiedochter. Winona is overigens niet haar echte naam. Ze heet eigenlijk Ojinjintka. ‘Duizend manen’ vertelt bijgevolg het verhaal van een dappere Indiaanse vrouw in het negentiende-eeuwse Amerika.

De foto van Sebastian Barry is van Chris Boland, www.chrisboland.com.

by daniellecobbaertbe

Schrijver zijn volgens Shaw

G.B. Shaw

George Bernard Shaw (1856-1950) was een Iers toneelschrijver.

Shaw is na William Shakespeare , de belangrijkste toneelschrijver voor de Engelstalige theaterwereld. Net als de bard uit Stratford-upon-Avon schreef Shaw veel. Hij schreef meer dan 60 stukken.

Bij het grote publiek is hij vooral gekend voor ‘Pygmalion’ (1912), oftewel ‘My Fair Lady’. In ‘Pygmalion’ gaat professor Higgins een weddenschap aan. Hij zal van een arme Londense bloemenverkoopster, Eliza Doolittle een dame maken. Voor het scenario van de film ‘Pygmalion’ kreeg Shaw in 1939 een Oscar.

Zijn toneelstuk rond Jeanne d’Arc, ‘Saint Joan’ leverde hem in 1925 de Nobelprijs voor literatuur op. Shaw accepteerde de prijs, maar weigerde het prijzengeld. Tijdens zijn lange leven kwam hij in aanmerking voor heel wat Britse eerbewijzen en onderscheidingen. Hij weigerde ze allemaal.

by daniellecobbaertbe

Bewaring van Graham Norton

Een charmant verhaal.

Duneen heeft maar 1 brigadier, PJ Collins. De mensen mogen hem graag, maar vinden het een ongemakkelijk idee dat hun veiligheid afhangt van een man die al hevig zweet als hij in de kerk ter communie gaat.

Gelukkig gebeurt er niet veel in het Ierse dorpje. Het heftigste wat er ooit gebeurd is, ligt nu al een dikke 15 jaar achter hen. Toen vochten twee jonge vrouwen een ruzie uit over een man. De man verdween. Sindsdien is hij niet meer gezien in Duneen.

Met ‘Bewaring’ schreef komiek en tv-persoonlijkheid Graham Norton naar eigen zeggen een cozy mystery. Het heeft inderdaad de kenmerken van een cozy. De speurder is echter geen amateur maar een brigadier. Wat – denk ik – overeenkomt met een politie-agent bij ons in België. PJ is altijd zwaarlijvig geweest, slaagde met de hakken over de sloot in de politieschool. Voelde zich niet aanvaard door zijn slankere collega’s en vroeg zijn overplaatsing aan naar een dorp, waar hij in zijn uppie de orde handhaaft. De voorbije 15 jaar waren monotoon, maar door een ontdekking op de bouwplaats wordt zijn leven helemaal overhoop gegooid. Voor de eerste keer in zijn loopbaan krijgt hij te maken met een verdacht overlijden. En dat is niet het enige nieuwe aspect in zijn leven.

Norton had heel wat clichés uit de kast kunnen halen bij het schrijven van deze cozy, maar dat doet hij niet. Buiten wat droge humor valt er overigens weinig te lachen in ‘Bewaring’. Het verhaal zit goed in elkaar en leest vlot weg. Niet iets wat gaat bijblijven, maar niettemin charmant.