Laat eerbetoon voor Dumas

Op 5 december 1870 stierf Frankrijks grootste literaire exportproduct, Alexandre Dumas in het huis van zijn zoon in Puys, nabij Dieppe. De man, die ooit miljoenen had verdiend met zijn werk stierf berooid en vergeten. Vooral tijdens de laatste 10 jaar van zijn leven had hij zwaar ingeboet aan populariteit. De literaire markt vroeg realistische verhalen. Verhalen, die hij niet kon aanleveren, want in zijn werk was de waarheid ondergeschikt aan de fantasie.

Schrijven aan de lopende band.

Het duurde tot het midden van de twintigste eeuw vooraleer Dumas met Claude Schopp een biograaf kreeg. Volgens literatuurwetenschappers was Dumas het bestuderen niet waard, omdat hij te populair was en aan de lopende band schreef. Om tegemoet te komen aan die overproductie werkte Dumas overigens met verschillende ghost writers.

Geschiedenisleraar Auguste Maquet was zijn bekendste ghost writer. Maquet leverde het feitenmateriaal en de aanzet, waarmee Dumas aan de slag ging. Aan hun 20-jarige samenwerking kwam een abrupt einde toen Dumas Maquet niet meer kon betalen. Nochtans had het megasucces van ‘De drie musketiers’ en ‘De graaf van Monte-Cristo’ hem miljoenen opgebracht. Miljoenen, waar Maquet ook zijn steentje toe had bijgedragen. Dumas leefde echter op reusachtige voet. Zijn exuberante levensstijl was de echte motor achter zijn massaproductie.

Eerbetoon aan vader.

Met zijn werk bracht Dumas ook een eerbetoon aan zijn beroemde vader, Alex Dumas. Alex Dumas was de allereerste zwarte man die het tot generaal bracht, en was een van de kinderen, die markies de la Pailleterie had verwekt op San Domingo (*) bij Marie-Césette Dumas, een zwarte slavin. Alexandre Dumas heette eigenlijk de la Pailleterie en was een telg van een adellijke familie, maar bracht zijn kindertijd in armoede door. Net als zijn vader nam hij de naam Dumas aan en kreeg hij te maken met racisme. Het racisme liet Dumas niet over zijn kant gaan. Hij was fier op zijn Afrikaanse roots en gebruikte ‘le nègre’ als geuzennaam.

Herbegraving in Panthéon.

In 2002 kreeg Alexandre Dumas een postuum eerbetoon. Zo werd hij herbegraven in het Panthéon, de rustplaats van alle grote Fransen. Racisme was allicht de oorzaak waarom een van de grootste Franse schrijvers, en de meest populaire in zijn tijd niet meteen zijn plaats in het Panthéon kreeg.

(*) San Domingo is het huidige Haïti.
Voor dit blog gebruikte ik verschillende bronnen, waaronder Wikipedia. De foto bij dit bericht komt van Wikimedia Commons. Eerder schreef ik met de wraaklustige graaf’een blog over ‘De graaf van Monte-Cristo’.