Het missiehuis van Carys Davies

Het leven is hard en vol onvoorziene rampen. Alle religies zijn bedoeld om die pijn te verzachten. De ene religie is niet beter dan de andere. Je bent beter af zonder. En je houdt maar best voor ogen dat je maar één leven hebt. Dat is wat Jamshed geloofd. Zijn neef Ravi neemt zijn woorden ter harte, enkel om zich vast te bijten in het idee om een carrière als country-en-westernzanger uit te bouwen.

Ravi’s droom kost veel geld. Jamshed probeert hem financieel te helpen. Momenteel heeft hij een lucratieve job: hij rijdt dagelijks een Engelse toerist rond in zijn riksja.

De toerist verblijft niet in een hotel maar in het missiehuis naast de pastorie van padre Andrew. In de trein naar Ooty was hij in gesprek geraakt met de padre. Het huisje bevalt hem goed en is goedkoop. De prijzen van de hotels vindt Hillary Byrd schandalig hoog.

Hillary was niet voorbereid op die plakkerige drukkende hitte van de Indiaanse vlakten. Het toeval bracht hem naar Ooty, een koele enclave in de bergen van Zuid-India, waar alles anders is en tegelijkertijd zo vertrouwd.

Met momenten slaat de depressie nog toe, maar de rust, de kalmte en de eenvoud doet wonderen. Hij hoopt dat de padre in hem een geschikte huwelijkspartner ziet voor zijn huishoudster en aangenomen dochter. Maar de jonge Priscilla is verliefd op Ravi. Net als Ravi is zij helemaal weg van country-en-westernmuziek.

In 71 korte hoofdstukken vertelt de schrijfster in een eenvoudige stijl het verhaal van een Engelsman voor wie de reis naar India een geestelijke retraite is. Daarnaast vertelt zij de kleine verhalen van een aantal aandoenlijke personages, die niet beantwoorden aan de clichés. Door de korte hoofdstukken en het constant springen tussen de personages is het even wachten vooraleer je alle stukken van het verhaal hebt. Davies speelt graag met tegenstellingen: religie, ongeloof, het imperialistische verleden, het hindoenationalisme, het nieuwe en het oude. Veel lijkt toeval, maar dat is het niet. En misverstanden zijn er bij de vleet.

‘Het missiehuis’ entertaint en fascineert. Het einde bezorgde me kopbrekers. Ik besef dat het verhaal niet anders had kunnen lopen. Het leven is immers hard en het kenmerk van zinloos geweld de willekeur. Het kan niet zijn voor de Hillary Byrds in dit leven. Ze zijn altijd de pineut.

Oorspronkelijke titel: The Mission House.
Jaar van publicatie: 2020.
Uitgever J.M. Meulenhoff. Vertaald door Nicolette Hoekmeijer.