Na zestien jaar is zijn huwelijk op de klippen gelopen. Zijn ex heeft een nieuwe relatie en de kinderen. Gelukkig ziet Peter Harper zijn kinderen nog. Binnenkort komen ze zelfs bij hem logeren op Tremore Beach aan de Ierse kust. Peter huurt hier tijdelijk een afgelegen strandhuis om zijn creatieve dip te overwinnen. Hij is namelijk een bekende componist van filmmuziek. Sinds zijn scheiding echter, nu zo’n twee jaar geleden, heeft hij niets meer geschreven.
Op een nacht, na een etentje bij zijn buren, wordt Peter getroffen door de bliksem. Vanaf dat moment heeft hij constant last van hevige hoofdpijn en vreselijke nachtmerries. Die dromen verontrusten hem. Net als zijn moeder heeft hij een zesde zintuig voor gevaar. Als zijn voorgevoel klopt, dan staat hem en de kinderen een afgrijselijk drama te wachten.
‘De laatste nacht op Tremore Beach’ heeft een mooie opbouw en is mooi geschreven. De Baskische schrijver heeft een goede timing wat humor betreft. Humor is iets, wat voor mij altijd goed werkt in een roman. Timing is echter ook belangrijk in een thriller. En hier loopt het mis, want nagelbijtend spannend wordt ‘De laatste nacht op Tremore Beach’ nooit. Ook geeft Santiago net iets te veel details prijs, zodat er geen onverwachte wendingen zijn als het drama op zijn hoogtepunt komt. Dat is best jammer, want dit had een sterk debuut kunnen zijn. De brief op het einde van het boek vond ik te lang, en niet geslaagd als manier om alles uit te leggen. Toch heeft Santiago’s debuut me niet verveeld en hoop ik nog werk van hem te lezen.
Oorspronkelijke titel: La última noche en Tremore Beach.
Jaar van publicatie: 2014.
Vertaald door Marika de Bakker en Esther van Buuren.
Boeken 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.