Danielles leeswereld

Karton vol met boeken.

Sinds begin dit jaar leg ik boeken opzij, die me niet bevallen, een tweede lezing niet overleven of me ontgroeid zijn. Het is best wel raar om te beseffen, dat je boeken blijkbaar kan ontgroeien. Zo las ik ooit alles van Hubert Lampo en nu ligt mijn exemplaar van ‘De komst van Joachim Stiller’ een van de laatste boeken, die ik nog had van Lampo, opzij in een karton. Ik heb overigens twee kartons: een voor boeken om te verkopen en een voor boeken om weg te doen naar Oxfam.

Wat ik met relatieve zekerheid weet, is dat sommige boeken nooit weg zullen gaan. Zo zie ik mezelf, bij voorbeeld, de enkele zelfhulpboeken die ik heb, niet wegdoen, omdat ik ze te vaak vastneem en willekeurig opsla. En aan sommige auteurs, zoals Edgar Allan Poe ben ik gewoon verknocht.

Ooit had ik een periode dat ik aantekeningen in boeken maakte. Gelukkig deed ik dit in potlood, en moet ik eens een grote gum kopen om die boeken te bevrijden van hun aantekeningen. Sinds ik blog maak ik terug aantekeningen. Niet meer in het boek in kwestie, maar in een schrift. Soms als ik te lui ben om mijn schrift te halen, gebruik ik losse memoblaadjes. Nadat ik de memoblaadjes netjes heb overgeschreven in mijn schrift, gebruik de andere kant vaak als boodschappenlijstje.

Ik heb al behoorlijk wat boeken in beide kartons. In het karton met de boeken, die ik hoop te verkopen zitten vooral recent gekochte boeken. Het blijft een moeilijke opgave om in te schatten of een boek echt iets voor mij gaat zijn. Ik heb geen lievelingsgenre of lievelingsauteurs. Ik sta steevast met mijn mond vol tanden als mensen me vragen wat ik graag lees. Meestal zeg ik iets in de trant van: een boek, dat me iets bijbrengt of dat aansluit bij mijn interessesfeer. Of noem ik op goed geluk een paar namen van auteurs. Of begin ik over het laatste boek dat ik las.

Ik kan moeilijk zeggen, dat ik van alles en nog wat lees. Trouwens, wat is van alles en nog wat? Doorheen mijn leven als boekenwurm heb ik wel periodes gekend, zoals de Lampo-periode, de Garcia Marquez-periode, de ware verhalen periode. Nu lees ik vooral een mix van oude en recente titels.

De afbeelding bij dit blog is van Ulrike Leone via Pixabay