Rode handen van Jens Christian Grøndahl

Het is niet dat ik al die jaren iedere dag aan haar dacht, maar al mijn onbeantwoorde vragen kwamen opeens weer op, toen ik haar bij de visboer zag. Ik herkende haar aan het litteken bij haar mondhoek. Ik heb haar tot aan haar huis gevolgd.

Pas na een paar dagen durfde ik het aan om contact met haar op te nemen. Ze stemde toe in een ontmoeting. Het was het begin van een reeks ontmoetingen in een hotelkamer. In tegenstelling tot wat je gaat denken, waren onze ontmoetingen eerbaar, hoewel het voor mij als een verraad aanvoelde. Ik was toen nog getrouwd. Zij vertelde me wat er vijftien jaar geleden, tijdens die zomer dat we elkaar voor het eerst ontmoetten gebeurd was. Hoe ze een klus gedaan had voor de Rote Armee Fraktion, nadat ze een relatie begon met een van de leden daarvan.

Sonja Evers is niet haar echte naam. Ik wil echter niet ingaan op de details van mijn of haar leven. Zij bleef bij haar man. Ik scheidde van mijn vrouw. Na onze ontmoetingen heb ik een aantal jaren niets meer van haar gehoord. Tot ze ineens weer contact met me opnam, en vroeg of ik met haar naar Duitsland wou. Zij wou het proces bijwonen van een aantal opgepakte RAF-leden. Haar toenmalig lief was een van de arrestanten.

Toen de anonieme ik-verteller haar leerde kennen rookte zij Rode Handen. Uiteraard verwijst ‘Rode handen’ ook naar haar betrokkenheid bij de links-extremistische terreurgroep Rote Armee Fraktion. Haar kortstondig verblijf bij de RAF-leden, Thorwald en Angela drukt zwaar op haar geweten, vooral omdat er een dode viel. Bij hem overheerst de vraag: “hoe kan het zijn dat mensen als een Andreas Baader en Ulrike Meinhof, generatiegenoten van mij waren?” Hoewel hij geschokt is over haar verhaal gaat hij toch mee met haar naar Duitsland.

‘Rode handen’ van de Deense schrijver Grøndahl is het verhaal van een man en een vrouw, die elkaar in de jaren zeventig ontmoeten. Toen waren ze nog jong en stonden ze aan het begin van hun leven. Vijftien jaar later ontmoeten ze elkaar weer. Dan pas krijgt hij antwoorden op zijn onbeantwoorde vragen van toen. Niet dat hij er wijzer van wordt. Hij en zij lijken statische personages, maar er is wel degelijk een evolutie in hun visie op het leven. Terwijl zij als meisje geen burgertrut wou zijn, leidt ze uiteindelijk wel een burgerlijk bestaan. Hij evolueert in een andere richting. Hiermee is ‘Rode handen’ vooral een studie over hoe mensen evolueren geheel in harmonie met de heersende tijdsgeest. Zo tussen de lijnen door krijg je subtiele opmerkingen en bemerkingen over ideologieën en onbesuisd gemaakte keuzes. ‘Rode handen’ kent een spannende opbouw en verhaalt over onwaarschijnlijke gebeurtenissen, die ver en tegelijkertijd dicht bij ons staan.

Oorspronkelijke titel: Røde Hænder.
Jaar van publicatie: 2006.