Danielles leeswereld: David Hunter

Over reeksen.

Een paar maanden geleden zag ik bij de nieuwe boeken op Kobo een nieuwe David Hunter van Simon Beckett staan: ‘Watergraf’. Tussen dit boek en het vorige zit een periode van zeven jaar, wat best veel is. De herinneringen aan de vier voorgaande Hunterboeken zijn goed en behoorlijk levendig. Vooral deel drie is me bijgebleven. Ik kan mijn hart nog steeds voelen bonken als ik terugdenk aan dat specifiek fragment uit ‘Sanatorium’, bijna op het einde. Ik schrok me echt te pletter.

De verwachtingen voor de nieuwe David Hunter zijn dan ook hoog. Toch twijfelde ik: kopen of niet? Of wachten tot ze het in de bib hebben. Het is van 2012 geleden dat ik de vier David Hunterboeken las. In vijf jaar tijd kan er veel veranderen. Wat ik toen goed vond, kan nu dik tegenslaan. Bovendien las ik enkele jaren geleden een fragment van Becketts boek ‘Klem’, wat me totaal niet beviel.

Series zijn verraderlijk. Je kan een boek uit een serie goed vinden en de rest van de serie kopen, en achteraf tot het besef komen dat niet alle titels even geslaagd zijn. Zo vond ik het eerste deel van Kurt Wallander van Henning Mankell, ‘Moordenaar zonder gezicht’ goed. De twee volgende delen vielen tegen. Na boek drie stopte het voor mij. Ik had het gehad met het personage Wallander.

In tegenstelling tot de Wallanderserie hoef je de Bernie Guntherboeken van Philip Kerr niet in een bepaalde volgorde te lezen. Ik was gelijk weg van Bernie Gunther en kocht meteen verschillende titels. Intussen is mijn enthousiasme voor Gunther bekoeld. De formule van de cynische antiheld en de steeds wisselende femme fatale tegen de achtergrond van de louche praktijken van de nazi’s en de Tweede Wereldoorlog bevalt me niet altijd. Best jammer, en zonde van het besteden geld.

Vorig jaar las ik de drie in het Nederlands vertaalde boeken uit de Makanareeks van Parker Bilal. Enkel het laatste boek kocht ik. De twee andere ontleende ik. De Makanareeks zal beperkt zijn in de tijd, wat me een goed idee lijkt. Makana is een politie-inspecteur uit Soedan, die noodgedwongen in Egypte verblijft en daar aan de bak komt als speurder. De straten van Caïro, het is eens iets anders, dan pakweg de straten van Oxford of Londen.

Essex is overigens de plek waar de nieuwe David Hunter zich afspeelt. De plek van de misdaad draagt sterk bij tot de sfeer in de Hunterboeken. Als forensisch antropoloog is de introverte en sympathieke David Hunter niet gebonden aan een plek. Intussen las ik al het leesfragment van ‘Watergraf’ en kocht het gelijk. Het kost momenteel nog net geen vijf euro bij Kobo. Ik las de vier David Hunterboeken overigens in omgekeerde volgorde, van deel vier naar deel een. Wie weet lees ik ze wel opnieuw, na ‘Watergraf’. Benieuwd of ik dan weer zo zal schrikken met ‘Sanatorium’.