
Rio de Janeiro, de jaren dertig van de vorige eeuw. De Portugese Seu Manuel verdiende meer dan voldoende om zijn gezin te onderhouden. Hij gunde zich de luxe om zijn dochters, Eurídice en Guida buitenschoolse activiteiten te laten doen. Guida koos voor Frans. Eurídice wilde blokfluit leren spelen. Voor het einde van de eerste maand haakte Guida al af. Eurídice vroeg om twee lessen per week te krijgen. Omdat zij talent had, kreeg ze de kans om naar het conservatorium te gaan. Haar ouders zeiden neen. De lessen blokfluit waren voor hen een middel om hun dochters vaardigheden te verruimen. Zo had ze meer kans op een goede huwelijkskandidaat.
Tien jaar later is Eurídice goed getrouwd en moeder van twee kinderen. Haar man Antenor heeft een belangrijke positie bij de bank. Na zich passioneel te hebben overgegeven aan koken en bakken had ze een nieuwe hobby gevonden: kleren naaien. Haar hobby liep echter uit de hand. Zij begon kleren te maken voor andere vrouwen. Tot haar man er achter kwam en haar verbood een naaiatelier in hun huis te beheren. Een vrouw behoort immers niet te werken. Zij heeft het huishouden en de zorg voor de kinderen. Wat hij echter vergeet is dat het huishouden gedaan wordt door een inwoonde huisbediende. Dus is Eurídice veroordeeld tot lange dagen op haar zetel zitten. Maar dan komt haar zus Guida terug in haar leven.
Twee zusters, twee verschillende soorten levens. Zo kan je grofweg ‘Het verborgen leven van Eurídice Gusmão’ omschrijven. Daarnaast zijn er nog andere vrouwenlevens verweven in Batalha’s debuut, wat tot amusante anekdotes leidt maar niet altijd bijdraagt tot het verhaal van de twee zussen, maar enkel tot de algemene sfeer van harde vrouwenlevens. De familieachtergrond van de mannen in het leven van de zussen wordt ook belicht. Zo kom je te weten waarom Eurídices man een huisvrouwtje wil. Het is voorspelbaar, want de reden is Anetors moeder, die niet geschikt was voor een leven als huisvrouw.
Batalha beschrijft het leven van de twee ondernemende zussen en hun kleurrijke omgeving met humor. Net als het gegeven van de alleswetende vertelster werkt die humor niet altijd. Het verhaal heeft een behoorlijk tempo, wat maakt dat je dit boek snel kan lezen. En ook snel weer vergeet.
Oorspronkelijke titel: A Vida Invisível de Eurídice Gusmão.
Jaar van publicatie: 2016.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.