Onsterfelijke Bradbury

Volgens Steven Spielberg is Ray Bradbury (1920-2012) in de wereld van sciencefiction en fantasy onsterfelijk. De auteur dacht eerst aan een carrière als goochelaar, tot kermisartiest Mr Electro zijn pad kruiste. Mr Electro had zijn neus aangeraakt met een zwaard en hem opgedragen eeuwig te leven. Dat zag de toen elfjarige Bradbury wel zitten. Vanaf dan schreef hij zichzelf de onsterfelijkheid in. De komende zeven decennia schreef hij dagelijks. In het laatste decennium van zijn leven schreven zijn dochters uit wat hij hen dagelijks dicteerde. Zo verscheen een week voor zijn overleden in juni 2012 nog een essay van Bradbury in de New York Times.

Tienerschrijver.

Zijn vrouw, Marguerite Susan McClure had hij overigens in een boekwinkel in Los Angeles leren kennen. Zij was de eerste vrouw die de toen zesentwintige jarige schrijver uitvroeg. En allicht ook de eerste, die graag naar zijn verhalen luisterde. Echt populair was tienerschrijver Bradbury niet bij de meisjes. Met verhalen voorlezen wist hij hun hart niet te veroveren. In tegenstelling tot zijn leeftijdgenoten, haatte Bradbury party’s, want hij danste niet. Toch ging hij er naar toe, zocht naar eigen zeggen een typemachine, en zette zich neer om verhalen te schrijven. Zo deed hij toch iets nuttig met zijn tijd.

Als hij niet schreef, zat hij met zijn neus in een boek Als kind bracht hij veel tijd door in de bibliotheek van zijn geboorteplaats Waukegan in Illionois. Ook de bibliotheek in Los Angeles kreeg de jonge Bradbury vaak over de vloer. Hoger onderwijs kon Bradbury wegens de Grote Depressie niet volgen. Zijn stiel leerde hij dan ook niet van literatuurprofessoren, maar van H.G. Wells, Jules Verne, Ernest Hemingway, Edgar Rice Burroughs en Edgar Allan Poe. Vooral Poe was zijn grote voorbeeld.

Ontsproten uit zijn fantasie.

Zijn passie voor boeken vond literaire expressie in zijn dystopische roman ‘Fahrenheit 451′, dat zich in de vierentwintigste eeuw afspeelt. De toekomst was nooit ver weg in Bradbury’s werk, wat te danken was aan zijn jeugdhelden Buck Rogers en Flash Gordon. Hoewel hij vooral gekend is als sciencefictionschrijver, zag hij zichzelf niet als een schrijver van sciencefiction, maar van fantasy. Zijn verhalen ontsproten immers uit zijn fantasie en niet uit de werkelijkheid of iets wat in de toekomst werkelijkheid kan worden, zoals dat in sciencefiction gebruikelijk is. In totaal schreef Bradbury meer dan dertig boeken en zeshonderd kortverhalen. Uit zijn typemachine kwamen naast essays, romans en kortverhalen ook gedichten en scenario’s voor filmen en feuilletons.

Bron: Wikipedia, Biography, Npr, New York Times en The Guardian