Net als de meeste jonge mannen wou hij gaan vechten in Europa. Het Amerikaanse leger wees hem af. Hij was te klein. Op het aanvraagformulier voor het Canadese leger paste hij enkele feiten aan. Zo loog hij over zijn geboorteplaats. Hij zette een ‘u’ tussen zijn familienaam om die Britser te laten klinken, en mat zichzelf een Brits accent aan. In juni 1918 kreeg hij een positief antwoord van het Canadese leger en begon hij aan een pilotenopleiding in Toronto.
Die opleiding zou hij nooit beëindigen. In november 1918 was de Groote Oorlog in Europa gedaan. Niettemin paradeerde Faulkner in december 1918 in het uniform van een RAF-officier door de straten van zijn woonplaats Oxford, in Mississippi. Hij die nooit een oorlog had gezien of meegemaakt, vertelde oorlogsverhalen en maakte de mensen wijs dat hij in de oorlog gewond was geraakt. Had hij die oorlogsverhalen horen vertellen door soldaten die wel in Europa hadden gevochten? Of vertelde hij de verhalen waarmee hij was opgegroeid? Zijn illustere overgrootvader, kolonel William Clark Falkner had immers in de Amerikaanse Burgeroorlog gevochten.
Wou als kind al schrijver worden.
De oude kolonel had ook een spoorwegverbinding opgericht, zijn naam aan een stadje gegeven en boeken geschreven. Zijn achterkleinkind William Cuthbert Falkner (1897-1962) wou in navolging van zijn beroemde overgrootvader schrijver worden. Een kinderwens die hij in vervulling zag gaan, en die in 1949 bekroond werd met de ultieme schrijversbeloning: de Nobelprijs voor Literatuur. Tot zijn bekendste werk behoren de romans: ‘The Sound and the Fury’ (1929), ‘As I Lay Dying’ (1930), ‘Light in August’ (1932) en Absalom, Absolom!’ (1936).
Hoewel hij een intelligent kind was, behaalde Faulkner geen diploma’s. Naar school gaan vond hij maar saai. Later in zijn leven beroemde hij zich erop dat hij niets wist over literatuur en amper geschoold was. Nochtans imiteerde hij op zijn twaalfde al dichters zoals Burns, Swinburne en Housman. Als zeventienjarige had hij de meeste Europese schrijvers al gelezen. Een paar jaar na het winnen van de Nobelprijs voor Literatuur gaf hij toe, dat schrijvers als Flaubert, de Balzac, Proust en Bergson hem beïnvloed hadden. Net als Proust, Joyce, Woolf en Mann was Faulkner een modernist.
Modernist en schrijver van de Zuidelijke Verenigde Staten.
Hoewel Faulkner bewondering had voor het werk van Ernest Hemingway, kon hij niet begrijpen waarom die niet experimenteerde met de vorm van een roman en zich beperkte tot korte zinnen en simpele woorden. Voor Faulkner was het heden en het verleden in één zin kunnen weten samen te ballen zijn grootste ambitie. Net als het gebruik van experimentele narratieve technieken, verschillende vertelstandpunten en wisselende tijdsperspectieven.
Naast een modernist was Faulkner ook een belangrijk regionaal schrijver. De meeste van zijn romans situeren zich immers in het Diepe Zuiden van de Verenigde Staten. Eigenlijk vormen die romans een cyclus, waarin drie traditionele families centraal staan. Thema’s zijn de tegenstellingen Noord-Zuid, blank-zwart en orde-chaos. Thema’s die Faulkner als telg van een oude zuidelijke familie maar al te goed kende.
De foto bij dit blog komt van Wikimedia Commons en is van Carl Van Vechten. Voor dit blog gebruikte ik verschillende bronnen, waaronder Wikipedia.
