Tag: Amerikaanse auteur

Fictieve held: Tom Ripley

Vele zijn uitverkoren. Slechts een handvol staat voor een nieuw soort van literaire held. Met Ripley creëerde Patricia Highsmith het prototype van de gewetenloze maar sympathieke moordenaar. Waar hij zich ook begeeft, Ripley raakt er altijd mee weg. 

Lezers vinden hem sympathiek en innemend. Voor critici was hij een psychopaat. Daar was Highsmith (1921-1995) het niet mee eens. Volgens haar verschilde Tom Ripley niet zo veel van de rest van de mensheid. Ripley is overigens geen crimineel, hij houdt niet van moorden. Als hij moordt, is het uit puur zelfbehoud. Elke man zou in zijn geval hetzelfde doen.

Toen hij zijn literair debuut maakte in ‘The Talented Mr Ripley’ (1955) scharrelde hij aanvankelijk zijn kostje bijeen als oplichter in New York. Maar dan kwam de scheepsmagnaat Herbert Greenleaf op zijn pad. Greenleaf betaalde hem gul om zijn zoon, Dickie op te sporen. Ripley vond Dickie in Italië. Dickies luxeleventje stak hem meteen de ogen uit. Zo’n leventje wou hij ook, hier had hij altijd van gedroomd. Hij vermoordde de jonge man en nam zijn plaats in. Nadat hij Dickies erfenis in zijn eigen zak gestoken had, vluchtte hij naar Griekenland. Wat hij wou, had hij verkregen. Dat daar iemand de dupe van werd, was niet zijn schuld.

Vanaf het tweede boek in de vijfdelige serie is Ripley getrouwd. Hij adoreert zijn vrouw en woont met haar op een landgoed in Frankrijk. Zijn Franse schoonfamilie is niet geïnteresseerd in hoe hij aan zijn geld kwam. Uiteraard komt Ripley dit goed uit. Hij verdient nu zijn kost met het vervalsen van kunst. Verder houdt hij zich bezig met tuinieren en het bespelen van de klavecimbel. Telkens wanneer hij het risico loopt om ontmaskerd te worden, komt hij in actie. Hoeveel doden hij uiteindelijk maakt, weet hij niet. Het interesseert hem niet. Van nare dromen of een slecht geweten heeft hij geen last. Hij is immers de anti-held, die willens en wetens de moraal schendt.

Naast Matt Damon werd Tom Ripley ook gespeeld door John Malkovich, Dennis Hopper en Alain Delon.

Bron trailer: YouTube
Voor mijn blog gebruikte ik verschillende internetbronnen, waaronder Wikipedia. 

Revolutionary Road van Richard Yates

recensie (2) (1)

De kroniek van een mislukt huwelijk.

Connecticut, jaren 50. Ze zijn jong. Ze zijn aantrekkelijk. Ze wonen met hun twee kinderen in een welvarende buitenwijk. Gelukkig of tevreden zijn ze niet. Ruzies zijn gemeengoed bij Frank en April Wheeler. Gelukkig kunnen ze de kinderen kwijt bij de buren, telkens wanneer de spanningen tussen hen te snijden zijn. Maar dan komt April met een oplossing voor al hun problemen. Wat als ze nu eens naar Parijs verhuisden? Zij gaat daar werken, terwijl Frank zichzelf kan vinden. Omdat zij snel zwanger raakte van hun eerste kind, zijn ze snel getrouwd en heeft Frank een saaie kantoorbaan aangenomen. Het vooruitzicht van een nieuw begin brengt hen dichter bij elkaar. Het is weer rozengeur en maneschijn bij de Wheelers. Voor April is Parijs een uitweg om te ontsnappen aan haar saaie omgeving. Maar hoe zit het met Frank? Ziet hij hun verhuisplannen wel zitten?

Als lezer volg je vooral het perspectief van Frank. Frank voert interne dialogen. Door die interne dialogen weet je dat Frank altijd iets anders zegt, dan wat hij zich voorneemt. Dit verschil tussen wat hij zegt en denkt, is schrijnend. Daarnaast doet hij zichzelf anders voor, of overdrijft. Zo heeft hij April onder meer doen geloven dat hij vlot Frans spreekt en Parijs goed kent. Zijn Frans is echter beperkt. In Parijs kon hij tijdens zijn diensttijd amper zijn weg vinden. Hij ging er enkel naartoe, als hij mee kon met een kameraad.

Het toeval komt Frank ter hulp: April is zwanger. De verhuis gaat niet door. Na een discussie over een abortus, manipuleert hij haar om psychische hulp te zoeken. Maar de onrust die Frank veroorzaakt, zal tragische gevolgen hebben. ‘Revolutionary Road’ vertelt een tragisch en deprimerend verhaal. Het is de kroniek van een huwelijk, dat je voor je ogen helemaal ziet uiteenvallen. Deze klassieker is ronduit schitterend, want Yates had een ongelooflijk inzicht in de menselijke natuur en haar drijfveren.

 

Schrijven volgens Angelou

maya angelou

“Er is geen grotere pijn dan het dragen van een onverteld verhaal in jezelf.”

Angelou Maya (1928-2014)

Maya Angelou, die eigenlijk Marguerite Johnson heette, brak internationaal door met ‘I know why the caged bird sings’ (1969). In deze autobiografie beschreef Angelou haar jeugd in het racistische zuiden van de VS. Het boek kwam er nadat Angelou tijdens een diner vertelde over haar jeugd. Aanvankelijk wou zij geen boek schrijven, maar zij ging overstag wanneer haar verteld werd dat een autobiografie nooit literair kan zijn.

Na ‘Ik weet waarom gekooide vogels zingen’ schreef Angelou nog zes boeken over haar rijk gevuld leven. Daarnaast schreef ze nog verschillende gedichtenbundels.