Voor 5 september 1957 waren de Beats auteurs die hun werk niet aan de straatstenen kwijt konden. Na Millsteins recensie stonden uitgevers in de rij. Want als ‘On the Road’ historisch was en de stem van een nieuwe generatie, dan moest lezend Amerika dringend kennis maken met de vertegenwoordigers van de Beat Generation. De telefoon van de mediagenieke Jack Kerouac, de schrijver van die historische gebeurtenis stond vanaf dan, niet meer stil.
Het papiertje met de aanwijzingen lag bij de tafelpoot. Het was net daarvoor uit één van de zakken van de kleding van de onbekende man gevallen. De gendarme merkte nog net op tijd op dat Joséphine Roy het papiertje had opgeraapt. Étienne was er zeker van dat zijn vrouw het had willen verdonkeremanen.
Historische fictie heeft vooral een meerwaarde als de auteur je doet beseffen dat er niets veranderd is. Dat we alleen maar rond en rond weten te draaien. Dat er altijd een gewelddaad komt, die nog vreselijker is, en ergens toch ook weer precies dezelfde.
