Tag: Schotse auteur

Spotlight op:

Spotlight op:

In ‘spotlight op’ ontruk ik een boek en zijn auteur uit de vergetelheid. Vandaag staat de spotlight op: ‘The Prime of Miss Jean Brodie’ van Muriel Spark.

“Give me a girl at an impressionable age and she is mine for life.” 

De Schotse schrijfster Muriel Spark (1918-2006) behoort tot de invloedrijkste auteurs van haar generatie. Tot haar romans behoren onder meer: ‘Memento Mori’, ‘The Girls of Slender Means’, ‘The Mandelbaum Gate’, ‘The Driver’s Seat’ en een ‘A Far Cry from Kensington’. Haar bekendste werk is ‘The Prime of Miss Jean Brodie’ uit 1961. Het bracht haar internationale roem, vooral door de film uit 1969 met Maggie Smith. Maggie Smith won toen overigens de Oscar voor beste actrice.

Spark had het personage van Jean Brodie gebaseerd op de memorabele lessen van haar leerkracht Christina Kay. Net als Jean Brodie was Christina Kay controversieel omdat zij portretten ophing van Mussolini en zijn fascisten. In ‘Juffrouw Brodies beste jaren’ stelt de schrijfster dan ook lastige vragen over autoritair leiderschap. Het verhaal volgt naast Juffrouw Brodie ook haar zes uitverkoren Brodie-meisjes. Uiteindelijk verraadt een van haar meisjes de fascistoïde leerkracht bij het schoolhoofd.

Muriel Spark verkoos de vertolking van Geraldine McEwan in de Schotse TV-serie ‘The Prime of Miss Jean Brodie’ uit 1978.

De trailer bij dit blog komt van Acorn TV op YouTube. Voor de tekst gebruikte ik Wikipedia en het Spectrum opzoekboek Schrijvers.

 

Schrijven volgens Stevenson

Robert Louis Stevenson (1)

“Het kost veel moeite om een goed leesbare tekst te schrijven”.

Robert Louis Stevenson (1850-1894)

Ze heette Modestine. Haar relatie met de Schotse schrijver Robert Louis Stevenson was aanvankelijk allerbelabberdst. Zij moest immers zijn loodzware slaapzak dragen, want Stevenson wou wildkamperen. Gedurende hun twaalfdaagse reistocht doorheen de Cevennen was haar koppigheid en eigengereidheid een zware beproeving voor Stevenson. Toch kreeg hij veel genegenheid voor ezel Modestine.

Sinds 1879 is ‘Travels with a donkey in the Cevennes’ (Reis met een ezel) een klassieker in de reisliteratuur. Het is ook een van de eerste verslagen over hiken en kamperen in de natuur. Intussen traden al vele in de sporen van Stevenson, al dan niet op de rug van een ezel, op de bijna tweehonderd kilometer lange GR70-route.

In 1960 verscheen ‘Travels with Charley’ van John Steinbeck (1902-1968). In ‘Reizen met Charley’ beschreef Steinbeck zijn reis doorheen de VS met zijn poedel Charley.  De titel van zijn reisverhaal en zwanenzang had hij ontleend aan ‘Travels with a donkey in the Cevennes’. Voor de Amerikaanse schrijver was Stevensons reisverhaal met Modestine een van de grootste boeken uit de Engelse literatuurgeschiedenis.

Arrowood van Mick Finlay

recensie (2) (1)

De hard-boiled Sherlock Holmes.

De tekst op het omslag spreekt aan: ‘de rijke Londenaren gaan met hun problemen naar Sherlock Holmes. De rest gaat naar Arrowood.’ Geeft Finlay je met William Arrowood, een nieuwe Holmes-kloon? Kruist het pad van Arrowood dat van Sherlock Holmes, zoals de synopsis lijkt te suggereren? Dat laatste is onwaarschijnlijk. Het Londen van Arrowood is niet het verfijnde en rijke Londen van Holmes, maar het dichtbevolkte en arme Londen. Het Londen, waar prostitutie, drugs en georganiseerde misdaad welig tiert, en waar een seriemoordenaar de straten onveilig maakt.

Net als Holmes kan Arrowood rekenen op de hulp van een ‘Watson’. Arrowoods hulp heet Norman Barnett. Net als Watson is Barnett de verteller. Barnett groeide op in een arme wijk van Londen en weet zijn vuisten te gebruiken. Geen ongewone luxe, want hun tegenstanders zijn zware jongens. Voor een keer is de hulp van de detective slimmer dan zijn baas. Hoewel Arrowood wel degelijk beschikt over een goed stel hersenen, komt hij over als een knoeier. Zijn bevindingen komen uit het niets en zijn eerder gelukstreffers, die hij steeds in zijn voordeel weet uit te leggen. In tegenstelling tot Holmes moet hij niets weten van forensische bewijzen en sporen, maar beroept hij zich op mensenkennis en kennis van de psychologie.

In ‘Arrowood’ gaan Arrowood en Barnett op zoek naar de verdwenen broer van Caroline Cousture. Het verhaal is niet altijd makkelijk te volgen. Je moet er als lezer je aandacht bijhouden. Pas op het einde snap je waar de zaak nu eigenlijk om draaide. Hoewel Finlay je met ‘Arrowood’ een mooi afgewerkt verhaal geeft, is de ontknoping ondergeschikt aan de enscenering. De moderne taal past niet echt bij het Victoriaanse Londen, maar wel bij het onsentimentele verhaal dat Finlay vertelt. Kortom: ‘Arrowood’ is geen Holmes-kloon maar de hard-boiled versie van de beroemde Londense detective.

‘Arrowood’ is het eerste deel van een nieuwe serie. Eerder dit jaar verscheen al het tweede deel, ‘De moordput’.