De tuin van de avondnevel van Tan Twan Eng

Rechter Teoh Yun Ling gaat vervroegd met pensioen. De dokters hebben bij haar een zeldzame vorm van dementie vastgesteld. Yun Ling verlaat Kuala Lumpur en gaat naar de Cameron hooglanden, naar Yuguri. Yuguri oftewel de tuin van de avondnevel ligt er verwaarloosd bij. Het is 36 jaar geleden dat Yun Ling nog in Yuguri was. Zij heeft de Japanse professor Tatsuji Yoshikawa uitgenodigd om een aantal praktische zaken te regelen, voor ze dement wordt. De professor is geïnteresseerd in Yuguri en vooral in de man, die Yuguri aanlegde, namelijk Nakamura Aritomo.

Yun Ling was 17 wanneer ze voor het eerst van Aritomo hoorde. Haar zus, die dol was op Japanse tuinen, had haar over Aritomo verteld. Tijdens de bezetting van Maleisië door de Japanners in de Tweede Wereldoorlog zaten de zusjes Teoh drie jaar in een jappenkamp. Haar zus heeft het werkkamp niet overleefd. Omdat haar zus  zo graag een Japanse tuin wou, ging Yun Ling naar Aritomo om hem te vragen een tuin voor haar zus te maken. Zij had er tien jaar over gedaan vooraleer zij naar Aritomo ging met haar verzoek; zij haatte immers Japanners. Aritomo weigerde maar nam haar wel aan als leerlinge, zodat zij zelf een tuin kon maken voor haar zus.

‘De tuin van de avondnevel’ gaat voornamelijk over de tijd die Yun Ling doorbracht in Yuguri als leerlinge van Aritomo. De tijd waartegen hun relatie afspeelt, is een roerige tijd voor Maleisië. In zekere zin vormt Yuguri een kunstzinnige enclave van rust te midden van  politieke en maatschappelijke veranderingen. Zowel Yun Ling als Aritomo zijn buitenstaanders. Yun Ling behoort tot de Chinese gemeenschap, en dus tot een etnische minderheid. Naast Yuguri is er de theeplantage van de Zuid-Afrikaanse Magnus Pretorius. De theeplantage, en ook de tuin van de avondnevel blijft op wonderbaarlijke wijze gevrijwaard van de kleine communistische groepjes die dood en terreur zaaien.

Het is overigens op aanraden van haar vriend-buurman Frederik Pretorius dat Yun Ling haar herinneringen aan Yuguri en Aritomo neerschrijft. Haar gast professor Yoshikawa verrijkt haar herinneringen met historische achtergronden, en met wat hij over Aritomo te weten is gekomen, of vermoedt. De Japanse tuinman was namelijk niet zomaar naar Maleisië gekomen. En blijkbaar heeft Yun Ling ook haar geheimen. Die geheimen zien heel langzaam het licht, want ‘De tuin van de avondnevel’ heeft een traag tempo. De thema’s, de culturele en geschiedkundige details en de personages smaken naar meer en doen je lezen. Vooral Aritomo is heel mooi neergezet. Toch kon ‘De tuin van de avondnevel’ deze kiese lezer niet helemaal overtuigen. Het bleef voor mij net iets te eendimensionaal, niettemin ben ik blij dat ik het eindelijk las.

Oorspronkelijke titel: The Garden of Evening Mists.
Jaar van publicatie: 2011.