Over jeugdige deliquentie.
Advocaat David Hunter verdedigt een 11-jarige jongen, Sebastian, die verdacht wordt van moord. Deze zaak en de dood van zijn stiefmoeder, Minnie, confronteert Daniel met zijn eigen verleden. Terwijl de oneven hoofdstukken in het heden afspelen, gaan de even hoofdstukken over Daniels verleden. Door de afwisseling tussen het heden en verleden in hoofdstukken, blijf je als lezer de pagina’s omdraaien. Is Sebastian schuldig? En waarom brak Daniel met Minnie? Beide verhaallijnen zijn overigens even boeiend, en het boek leest enorm vlot.
Van het moment dat Daniel klaar is om zijn verleden onder ogen te zien, krijgen we een interactie tussen beide verhaallijnen. Als Daniel, Minnie weer toelaat in zijn leven, weet hij zijn emotioneel isolement te doorbreken. De parallellen tussen heden en verleden zijn door details en de evolutie die Daniel doorloopt heel goed en geloofwaardig uitgewerkt.
Met Minnie en Daniel zet Lisa Ballantyne twee heel sterke personages neer, die het kader van een roman overstijgen. Je ziet en voelt de personages en je bent deel van hun leven op de boerderij van Minnie. Als het verhaal zijn hoogtepunt bereikt, zit je in het heden met de uitspraak van het vonnis in Sebastians zaak. De afhandeling van deze verhaallijn kwam als een shock en stemt tot nadenken. De grote finale is echter voor Daniel en Minnie, wanneer de schrijfster je nog één keer meeneemt naar het verleden.
