Schrijfster Eowyn Ivey baseerde haar literair debuut ‘Kind van sneeuw’ op een Russisch sprookje over een sneeuwmeisje. Blijkbaar zijn er verschillende versies van het sneeuwmeisje Snegurotchka. In Ivey’s boek heet Snegurotchka, Faina en is ze gemaakt door een oud kinderloos koppel dat naar Alaska is geïmmigreerd.
Jack en Mabel lijden onder het feit dat ze geen kinderen hebben en kunnen krijgen. Bovendien heeft Mabel last van eenzaamheid en gaat Jack gebukt onder het vele werk op de boerderij. Op een avond, bij de eerste sneeuwval maken Jack en Mabel een meisje van sneeuw. De volgende dag is het meisje verdwenen. Niet lang daarna duikt Faina op, die het leven van Jack en Mabel voorgoed verandert.
De schrijfster weet de romanfiguren heel subtiel neer te zetten, en haar feeërieke taalgebruik past uitstekend bij het verhaal. Je waant je echt in Alaska door de omschrijvingen en beschrijvingen van het landschap en het harde leven. Aanvankelijk lijkt het of Faina inderdaad recht uit een sprookje gestapt is: zij verblijft enkel in de winter bij Jack en Mabel en in de lente verdwijnt ze. Ook herinnert Mabel zich een sprookje uit haar jeugd over een Russisch meisje van sneeuw. Zo lijkt een ‘Kind van sneeuw’ een sprookje in een sprookje.
Zolang dit sprookjeselement aanwezig is in ‘Kind van sneeuw’ heb je een interessante interactie tussen Jack en Mabel en hun omgeving. Echter op een gegeven moment blijft Faina tijdens de lente omwille van Garrett, haar vriend. En verlegt de schrijfster plots het verhaalperspectief van Jack en Mabel naar Faina en Garrett. Hierdoor verloor het verhaal voor mij enorm veel van zijn charme en had ik moeite om verder te lezen. Gelukkig had ik toen al driekwart van het boek gelezen. Ik vond het best jammer, vooral omdat er veel interessante elementen en invalshoeken waren.
Niettemin is Eowyn Ivey een schrijfster die we best in de gaten houden.
Dit boek staat al een tijdje ongelezen in mijn kast maar ben er wel benieuwd naar. Leuk om jouw recensie te lezen :)
Bedankt Lize.