De bezeten minnaar van Ruth Rendell

Arthur Johnson woont al twintig jaar op de bovenste verdieping van een vervallen Londens huis, dat onderverdeeld is in vijf woningen. Hij zet de vuilnis van alle bewoners buiten, collecteert hun huurcheques en sorteert de post. Keurige, nette Arthur heeft echter een probleem. De enige manier om zijn probleem onder controle te houden is om op tijd en stond naar de kelderruimte in de voortuin te gaan.

Arthur houdt dan ook nauwgezet de gewoonten van de huurder van kamer twee bij, want de huurder in deze kamer ziet recht op de voortuin. Tot hier toe woonde er steeds iemand, die nachtdienst deed. De nieuwe huurder van kamer twee, een student, verlaat avonds en nachts amper het huis. Toeval wil, dat die student ook Johnson heet, Anthony Johnson.

Ondanks dat ‘De bezeten minnaar’ ietwat klinisch aandeed, bleef ik de bladzijden omslaan. Met klinisch bedoel ik emotieloos en ingehouden, wat ik niet zo prettig lezen vind. Toch paste dit klinische wel bij het verhaal, zeker daar Arthur niet om anderen geeft, en het bepaalde scenes net iets harder deed overkomen. Het wordt gelukkig nooit echt gewelddadig. Er is ook een zeker cynisme in het verhaal, wat me wel beviel. Ik vond ‘De bezeten minnaar’ een spannend boek met een uitgekiende opbouw en een onverwachts einde.

Oorspronkelijke titel: A Demon in my View
Jaar van publicatie: 1976