Schrijver van ‘Parade’s End’

Als kind mocht hij een stoel geven aan de Russische schrijver Ivan Toergenjev. Ford Madox Ford (1873-1939) groeide immers op in een artistiek milieu. Na de vroegtijdige dood van zijn vader, Francis Hueffer (1889) kwam Ford met zijn broer Oliver terecht in het huis van zijn grootvader. Hun grootvader was iemand minder dan de Engelse kunstschilder en illustrator, Ford Madox Brown. Ford en Oliver, die beide Hueffer heetten, voegden Madox toe aan hun naam. In 1919 veranderde Ford Madox Hueffer nogmaals zijn naam; hij noemde zich vanaf toen Ford Madox Ford.

Transatlantic Review.

Aanvankelijk wou Ford Madox Ford componist worden. Zijn vader was overigens een muziekcriticus en journalist voor The Times. Ford werd eveneens criticus, maar dan een literaire, en daarnaast promootte hij literatuur. Zo richtte hij in 1908 het literaire maandblad The English Review op, dat hij tot 1910 redigeerde en waarin veel grote auteurs publiceerden, want Ford kende alle belangrijke Engelstalige schrijvers van zijn tijd. In 1924 richtte hij de Transatlantic Review op. De Transatlantic Review was een kort leven beschoren, maar had een enorme invloed op de Engelse literatuur van de 20e eeuw.

Historicus van zijn tijd.

Naast het promoten van literatuur en het ondersteunen van jonge schrijvers, schreef Ford gedichten, essays en romans. Als romanschrijver was Ford Madox Ford de historicus van zijn tijd. Sommige van zijn boeken, zoals ‘The Good Soldier’ en ‘Parade’s End’ zijn sinds hun publicatie nooit uit druk geweest. Beide boeken behoren tot de modernistische school. Dit betekent dat er weinig actie is, maar hoofdzakelijk gedachten, emoties en inzichten. Ford schreef zijn meesterwerken immers in roerige tijden, waarin er net een Eerste Wereldoorlog was geweest en een Tweede op komst.

Het beeld bij dit blog komt van Wikimedia Commons.