Onze zielen bij nacht van Kent Haruf

“En toen was er de dag dat Addie Moore bij Louis Waters langsging. Het was op een avond in mei, vlak voordat het helemaal donker was.”

Addie Moore woont al vierenveertig jaar in haar huis in Holt, Colorado. Haar man is al jaren dood. Zij is eenzaam. Vooral de nachten duren lang voor de zeventigjarige Addie. Zij slikt pillen om te kunnen slapen en dan nog ligt ze uren te lezen. Op een dag gaat zij langs bij Louis Waters. Zijn vrouw is ook al jaren dood. Addie stelt Louis voor om af en toe bij haar te komen slapen. Niet voor de seks, maar om de nacht door te komen. Zij hoopt terug te kunnen slapen als er iemand bij haar in bed ligt. Louis is geschokt maar wil erover nadenken. De volgende dag gaat hij naar de kapper en belt hij Addie op.

Na die eerste keer gaat Louis bijna dagelijks naar Addie. Ze hebben veel om over te praten. Zowel Louis als Addie hebben het nodige meegemaakt in hun huwelijk. Louis’ bezoeken aan Addie blijven niet onopgemerkt in het kleinstedelijke Holt, maar dat hadden ze voorzien. Hun kinderen, dat is andere koek.

Holly Waters beklaagt zich al snel over haar vaders gênante en puberale gedrag. Maar Louis weet het met Holly op een akkoordje te gooien: hij moeit zich niet met haar leven en zij moeit zich niet met het zijne. Addies zoon, Gene heeft zijn eigen problemen. Zijn zaak dreigt failliet te gaan en zijn vrouw heeft hem en zijn zoontje Jamie verlaten. Gene vraagt Addie om Jamie tijdelijk in huis te nemen. Als hij via zijn zesjarige zoontje te weten komt dat Addie en Louis het bed delen, heeft hij een machtig wapen in handen om hun relatie een halt toe te roepen. Maar kunnen Louis en Addie hun relatie zomaar beëindigen?

‘Onze zielen bij nacht’ schreef Haruf vlak voor zijn dood op 71-jarige leeftijd. De Amerikaanse schrijver was gekend voor zijn sobere stijl. Er staat dan ook geen woord te veel in dit originele en ontroerende verhaal. En geen leesteken te veel. Aanhalingstekens bij dialogen zijn gewoon weggelaten, wat ‘Onze zielen bij nacht’ een bijzonder karakter geeft. Op het einde krijg je een brok in je keel, maar toch eindigt het met een positieve noot.

Oorspronkelijke titel: Our Souls at Night.
Jaar van publicatie: 2015.
Uitgeverij Hollands Diep. Vertaald door Irving Pardoen.