Tag / spotlight op

Boek in de kijker

by daniellecobbaertbe

Spotlight op: De verloren eer van Katharina Blum

In ‘spotlight op’ ontruk ik een boek en zijn auteur uit de vergetelheid. Vandaag is het spotlight gericht op: De verloren eer van Katharina Blum van Heinrich Böll.

Samen met Günther Grass en Siegfried Lenz behoort Heinrich Böll (1917-1985) tot de belangrijkste naoorlogse Duitse schrijvers. Böll schreef vooral over de morele leegheid van West-Duitsland na de Tweede Wereldoorlog.

Zijn bekendste roman is ‘Die verlorene Ehre der Katharina Blum’ uit 1974, een pamflet tegen het boulevardblad Bild.

Op een morgen valt de politie de flat binnen van Katharina Blum. De politie is op zoek naar de man waarmee Katharina de nacht heeft doorgebracht. Omdat ze hem niet vinden nemen ze haar mee voor ondervraging. De man die ze zoeken, verdenken ze overigens van terrorisme.

De Zeitung, een populaire en op sensatiebeluste krant wijdt zijn voorpagina aan de arrestatie van de jonge vrouw. De journalist neemt het niet nauw met de waarheid en noemt Katharina een terroristensnol. Die verdraaiing van de waarheid komt de journalist duur te staan: Katharina schiet hem neer. Zij is immers door het slijk gehaald en bestookt met obsceniteiten, beledigingen en haatbrieven.

by daniellecobbaertbe

Spotlight op: De groep

In ‘spotlight op’ ontruk ik een boek en zijn auteur uit de vergetelheid. Vandaag is het spotlight gericht op: ‘De groep’ van Mary McCarthy.

Mary McCarthy (1912 – 1989) was een van de belangrijkste chroniqueurs van het intellectuele leven in de VS. Met haar debuutroman ‘The Company She Keeps’ (1962) trok ze meteen de aandacht. Allicht door de herkenbare portretten van de toenmalige New Yorkse literaire scène. Daarvoor had haar autobiografie ‘Memories of a Catholic Girlhood’ (Herinneringen aan mijn roomse jeugd) uit 1957 al zijn weg gevonden naar het grote publiek. 

‘The Group’ (De groep) uit 1963 is haar bekendste en controversieelste werk. ‘De groep’ volgt 9 jonge vrouwen. Tijdens hun studie in de jaren 30 vormen zij namelijk de Ivory Tower Group. Eenmaal afgestudeerd zoeken ze hun weg in New York. ‘De groep’ beschrijft hun vriendschappen, hun avonturen met mannen, carrières, successen en mislukkingen in de eerste 7 jaar na hun afstuderen. 

Hoewel de New York Review of Books ‘De groep’ af deed als een triviale vrouwenroman stond het 2 jaar onafgebroken in de bestsellerlijsten. Het was evenwel het soort boek waarvan niemand wou toegeven dat ze het gelezen hadden. Sommige lezers kropen zelfs in de pen om McCarthy te beschuldigen van perversiteit. In Australië, Italië en Ierland werd ‘De groep’ geweerd. De openhartige beschrijvingen van seks, contraceptie en borstvoeding was in die landen moreel onaanvaardbaar.

Niettemin was ‘De groep’ voor een generatie van vrouwelijke auteurs een openbaring, die hen aanmoedigde om te schrijven over hun seksualiteit.

by daniellecobbaertbe

Spotlight op: Suite Française

In ‘spotlight op’ ontruk ik een boek en zijn auteur uit de vergetelheid. Vandaag staat de spotlight op: ‘Suite Française’ van Irène Némirovsky.

In haar ene hand had zij de hand van haar jongere zus vast en in de andere een koffer. Een koffer, waarvan haar vader had gezegd, dat zij die goed moest bewaren. Haar ouders waren toen al dood. Maar dat kwam Denise Epstein pas na de oorlog te weten. De koffer had zij alvast van het ene naar het andere onderduikadres meegenomen.

Hoewel de Epsteins zich hadden laten bekeren tot het rooms-katholicisme, stonden ze geregistreerd als joods. Mevrouw Epstein, Irène Némirovsky (1903-1942), was een bekend auteur. Bij de geboorte van haar jongste dochter in 1937 had zij 9 bestsellers op haar naam staan. Haar bekendste werk is evenwel ‘Suite Française’, dat postuum in 2004 gepubliceerd werd en de bestsellerlijsten stormenderhand innam.

In 1940 was Némirovsky begonnen aan een verhaal over verschillende Franse families onder de Duitse bezetting. Haar opzet was om 5 delen te schrijven. Zij schreef er maar 2: een over de uittocht uit Parijs. En een over de bezetting in een klein Frans dorpje. Omdat papier in de oorlog schaars was, moest zij heel klein schrijven. In een schrift van nog geen 150 pagina’s schreef zij haar 2 delen, goed voor iets meer dan 500 pagina’s. Dat schrift dook pas in 1998 op. Het lag in de koffer, die haar dochter Denise als 13-jarig meisje had meegenomen.

De foto van Irène Némirovsky komt van Wikimedia Commons en is in het publieke domein. Voor mijn blog gebruikte ik verschillende bronnen, waaronder ‘The Greatest Books You’ll Never Read’ van professor Bernard Richards.