Vanavond vieren de Schotten de geboortedag van hun nationale dichter: Robert Burns (25 januari 1759). Na Saint-Adrewsday is Burns Night de belangrijkste feestdag voor de Schotten. Traditioneel wordt er op een Burns Supper een haggis geserveerd, die onder begeleiding van doedelzakmuziek naar de tafel wordt gedragen. Meestal reciteert men bij deze gelegenheid Robert Burns’ gedicht ‘Address to a Haggis’.
Robert Burns’ bekendste gedicht is ‘Auld Lang Syne’, dat we vooral kennen als lied. Naast het schrijven van gedichten en politieke essays verzamelde Burns namelijk ook oude Schotse volkliedjes. Bij Auld Lang Syne maakte hij zelf een melodie; de tekst schreef hij op uit de mond van een oude man. De orignele melodie die Burns voor Auld Lang Syne gebruikte, heeft de tand des tijds niet overleefd. We gebruiken nu een andere melodie. Auld Lang Syne kan vertaald worden als lang geleden, en wordt traditioneel gezongen met Nieuwjaar en meestal ter afsluiting van een Burns’ Supper. In het Nederlands kennen we het lied als ‘Ik zeg je geen vaarwel, mijn vriend.’
Robert Burns schreef zowel in het Engels, het Schots als in een Schots dialect. Ondanks de goede ontvangst van zijn gedichten en de faam die hij verwierf, werd hij er niet rijk van. Hij stierf op 37-jarige leeftijd aan hartproblemen. In 2009 riep het Schotse publiek via de Schotse zender STV Robert Burns uit tot de grootste Schot aller tijden.
Auld Lang Syne gezongen door Dougie MacLean. Filmpje geüpload op Youtube door TRVIP
Bron: Wikipedia
Boeken 