‘Zinnespel’ speelt in het veertiende-eeuwse Engeland. De 23-jarige priester-geleerde Nicolas Barber is op de vlucht en sluit zich aan bij een rondtrekkend theatergezelschap. Nicolas leert de knepen van het vak en kan die al snel toepassen wanneer het gezelschap een stad aandoet. De opvoering van hun zinnespel, de val van Adam, kent weinig bijval. Martin, de leider van het gezelschap heeft een idee en kan de andere overhalen om iets totaal nieuw te doen. Maar is het wel zo’n goed idee, om de moord die pas gebeurd is in de stad waar ze verblijven na te spelen in een moraliteit?
‘Zinnespel’ is een intelligente doch speelse roman, die draait rond het idee dat iedereen een acteur is. Niets is wat het lijkt, maar de ware toedracht komt uiteindelijk aan het licht. Die toedracht is best extreem, maar geloofwaardig. Zoals gebruikelijk bij Unsworth komt het verhaal ietwat aarzelend op gang, maar eens in het verhaal kon ik het moeilijk neerleggen. Bovendien had Unsworth de gave een overtuigd beeld neer te zetten van plaats, tijd en onderwerp zonder didactisch of belerend over te komen. ‘Zinnespel’ is dan ook geen verhaal dat zich toevallig in de middeleeuwen afspeelt met middeleeuwse karikaturen, maar een verhaal met karakters die middeleeuws zijn in woord en daad. Naast het boeiende historisch fictief aspect is er ook het verhaal zelf, dat meeslepend is en iets heeft van gelegenheidsspeurwerk. Een aanrader.
