Solo van Roald Dahl

‘Solo’ is het tweede deel van een autobiografie geschreven door Roald Dahl. Het bestrijkt de periode 1936 tot 1941.

In juli 1934 begon Dahl te werken voor Shell. Na een tweejarige opleiding werd de 19-jarige Dahl overgeplaatst naar het Shellhuis in Dar es Salaam (Tanzania). Als de Tweede Wereldoorlog uitbrak, meldde Dahl zich bij de RAF, de Britse luchtmacht. Eigenlijk was de bijna twee meter lange Dahl te groot om als piloot te dienen; hij paste maar net in een Tiger Moth.

Tijdens een vlucht naar zijn eerste squadron in Libië had Dahl een ongeluk. Na zijn herstel vloog hij als gevechtspiloot in Griekenland en Palestina. Uiteindelijk moest hij vanwege hoofdpijn stoppen. Die hoofdpijn had hij overgehouden aan zijn ongeluk in Libië. De legerarts keurde Dahl af voor verdere dienst, en halverwege 1941 werd hij teruggestuurd naar Engeland.

‘Solo’ begint bij Dahls reis naar Dar es Salaam en eindigt met de terugkeer naar Engeland. De autobiografische verhalen in ‘Solo’ zijn selectief. Het bevat enkel die herinneringen, die Dahl zich nog levendig kon voorstellen. Normaal gezien hou ik niet zo van autobiografieën, die verhalen over gebeurtenissen tijdens legerdiensten, maar ‘Solo’ is onverwacht anders en uitermate boeiend en interessant. Het begint heel humoristisch en eindigt heel ontroerend, en laat verrassende kanten van de schrijver zien. Ook zijn er best wel akelige verhalen in ‘Solo’.

‘Solo’ is een aanrader, niet alleen voor de fans van Dahl, maar voor iedereen die van een goede autobiografie houdt.

Oorspronkelijke titel: Going Solo.
Jaar van publicatie: 1986.