De fluitspeler van Ron Rash

Carolina, 1917. In het dal waar Laurel Shelton woont kunnen enkel slechte dingen gebeuren, zoals oogsten die mislukken en mensen die te jong sterven. Haar ouders zijn dood en haar broer, Hank is gehandicapt teruggekomen uit de oorlog. Het werk op de boerderij met één arm is niet evident voor Hank. Je hoort hem niet klagen, integendeel. De vastberaden jongeman wil bewijzen, dat hij nog steeds een gezin kan onderhouden en een boerderij kan managen. Dat wil hij in eerste instantie bewijzen aan zijn schoonvader in spé. De tweede reden waarom hij de boerderij piekfijn wil hebben is omwille van zijn zus. Hij heeft het haar nog niet verteld, maar heeft zijn verloofde en haar familie beloofd het verdoemde dal te verlaten. De kans dat zijn zus een gezin zal stichten is klein. Voor de inwoners van het nabijgelegen plaatsje Mars Hill is Laurel immers een heks.

Op een dag vinden Laurel en Hank een vreemdeling. De vreemdeling is gestoken door een zwerm bijen en moet verzorgd worden. De Sheltons beslissen hem in huis te nemen. Dankzij een briefje dat Laurel vindt, weten ze dat de man Walter heet. Het enige wat de man bezit, is een fluit, waar hij dagelijks op speelt. Hoewel de man niet kan spreken en schrijven, verloopt de communicatie vlot en blijkt Walter een harde werker te zijn. Niet alleen voor Hank wordt Walter al snel onmisbaar, ook Laurel kan hem niet meer missen. De jonge vrouw bloeit zichtbaar op, en de liefde is wederzijds.

Net als Hank zijn er intussen nog jonge mannen teruggekeerd uit die oorlog in Europa, en neemt de haat tegen al wat Duits is in de VS gestaag toe. Zo voeren de inwoners van Mars Hill onder leiding van rekruteringsofficier Chauncey Feith, een petitie tegen professor Mayer van de universiteit. De professor is van Duitse origine, dus een spion volgens Feith. En blijkbaar is professor Mayer niet de enige mof in hun midden, want de fluitspeler die bij de Sheltons woont, blijkt een ontsnapte mof te zijn.

‘De fluitspeler’ houdt het midden tussen een Grieks drama en een western: aan de ene kant slaat het lot meedogenloos toe, en aan de andere kant ontloopt de slechterik zijn straf niet. Naast de historische context vertelt de Amerikaanse auteur in ‘De fluitspeler’ een tijdloos verhaal over wat mensen willen geloven vanuit bijgeloof, angst en vooroordelen. De verschillende verhaallijnen worden met de nodige flashbacks en poëtische mijmeringen moeiteloos tot een geheel samengebracht. Alles in ‘De fluitspeler’ heeft zijn plek en plaats, en gaat subtiel in elkaar over: de liefde, de muziek, de natuur….Mens en natuur zijn met elkaar verweven, en op het einde laat Rash Walter stilstaan bij de nietigheid en vluchtigheid van een mensenleven. Vluchtig is ‘De Fluitspeler’ alvast niet. Het klinkt als een klok.

Oorspronkelijke titel: The Cove
Jaar van publicatie: 2012