Ik sprak met Mayta een paar weken voor hij Vallejos leerde kennen. Toen was hij al in de veertig. Ik ken Mayta al veel langer. Als jongen liep hij al te leuteren over armen, blinden, wezen of straatgekken. Hij werd geen priester maar een revolutionair. Een trotskist. Voor hij Vallejos leerde kennen, leuterde hij enkel over de revolutie. Met Vallejos kwam de ommekeer. Toen stopte Mayta met leuteren en koos voor de strijd.
De berichtgeving rond de mislukte revolutie van Vallejos en Mayta was kort. Toch was de revolutie van Mayta en Vallejos de eerste in een lange reeks. Het was het begin van een geschiedenis, die uitliep op de hedendaagse gewapende conflicten van het Lichtend Pad. Maar terug naar Mayta. Het onderwerp van mijn roman. Ik wil overigens niet de ware geschiedenis van Mayta schrijven. Ik wil een onherkenbare versie van de gebeurtenissen van toen.
Wat gebeurt er als een schrijver de interviews en onderzoekingen naar het onderwerp van zijn roman opschrijft? Dan krijg je een verhaal zoals Vargas Llosa vertelt in ‘Het verhaal van Mayta’. Het ik-personage, de schrijver, interviewt verschillende mensen en construeert intussen het verhaal van Mayta. Eigenlijk is de mislukte revolutie van Mayta, die zich situeert eind jaren vijftig, een voorwendsel om een roman te schrijven over het Peru van de jaren tachtig. Een Peru dat het zwaar te verduren heeft, en dat lijdt onder de aanvallen van de Communistische Partij van Peru, het Lichtend Pad. De schrijver leidt je rond in Lima. Een stad, die zucht onder verkrotting, geweld en drugs. Maar ook in de stad Jauja, waar het goed om leven zou moeten zijn.
Om het verhaal van Alejandro Mayta te construeren combineert Vargas Llosa tijdens de interviews twee dialogen, die zich afwisselend in de jaren vijftig en in de jaren tachtig afspelen. ‘Het verhaal van Mayta’ is dus een verhaal waar je als lezer best je aandacht bij houdt. Toch leest dit verhaaltechnisch bijzondere boek opvallend vlot en aangenaam. En Vargas Llosa brengt de nodige afwisseling in zijn interviews. Wat de geïnterviewden over Mayta zeggen, staat haaks op elkaar. En van de man zelf raak je niet wijzer als lezer. Want over welke Mayta gaat het nu eigenlijk: de echte of een naamgenoot? Of bestaat hij louter in het hoofd van het manipulatieve ik-personage…
‘Het verhaal van Mayta’ – Historia de Mayta (1998) is ook gepubliceerd onder de naam ‘De geschiedenis van Alejandro Mayta’.
Vertaling: Mieke Westra (1986) en Meulenhoff Nederland.
Boeken 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.