Charlotte Bartlett was ontzet. Normaal gezien namen de gasten in een pension haar en haar nichtje Lucy, een paar dagen op vooraleer hen aan te spreken. Het kon niet anders of zij hadden met een onbeschaafd heerschap te doen. De kleding van de oude man bevestigde haar oordeel. Wat de man voorstelde, schokte iedereen aan tafel. Meneer Emerson had de dames namelijk voorgesteld om hun kamers over te nemen. Hij en zijn zoon George gaven niet om een kamer met uitzicht. Hoewel de dames gevraagd hadden naar een kamer met uitzicht, hadden ze die niet gekregen. Charlotte was niet ingegaan op het voorstel van meneer Emerson. Zij sprak al over het zoeken naar een ander pension, als meneer Beebe binnenkwam.
Wat een toeval! De geestelijke was net als hen op reis in Italië. Charlotte vertelde meneer Beebe over het voorstel van de heer Emerson. De geestelijke verzekerde haar dat het weinig kwaad had gekund. De ruil had haar tot niets verplicht en de Emersons zouden er geen misbruik van gemaakt hebben. Vader en zoon zijn weliswaar zonderling – het zijn socialisten, maar het zijn aardige mensen. Juffrouw Bartlett had het dus juist ingeschat dat de Emersons niet tot hun klasse behoren.
Hoewel het Charlottes taak was om Lucy te vrijwaren van ongewenste mannelijke aandacht, was Lucy toch een paar keer alleen met George Emerson. De laatste ontmoeting met George leidde zelfs tot hun vlucht uit Firenze. Maar wat is er nu eigenlijk gebeurd tussen Lucy en George? Je zit al een heel eind in het tweede deel van de roman, vooraleer de ware toedracht aan het licht komt. Bij aanvang van het tweede deel heeft Lucy zich net verloofd met Charles Vyse. Charles mag uiteraard niet weten wat er in Firenze gebeurd is. Makkelijker gezegd, dan gedaan, want George Emerson kruist ook in Engeland het pad van Lucy. Hij is ongelukkig met haar verloving, want hij is smoorverliefd op haar. Maar hoe zit het met Lucy? Houdt zij ook van hem? Zo ja, zal zij dan voor George kiezen? Of kiest zij voor fatsoen en conventie met Charles?
Net als in ‘Overtocht naar India’ zette Forster in het eerste deel van deze romantische komedie, de Britten in het buitenland feilloos en ironisch neer. In plaats van interraciale verschillen zijn er verschillende wereldbeelden, waardoor de roman gelijkenissen vertoont met ‘Maurice’. Forster was namelijk heel consequent in zijn thematiek. Ook had hij zijn eigen ideeën over het leven. Hoewel de aanvang van de roman iets anders doet vermoeden, speelt het standsverschil geen grote rol in ‘Een kamer met uitzicht’. ‘Een kamer met uitzicht’ was Forsters tweede roman. Het incident in het eerste deel is nog niet zo ingenieus uitgewerkt zoals in ‘Overtocht naar India’, het werkt zelfs abrupt, maar al bij al is dit een heerlijk boek om te lezen.
Oorspronkelijke titel: A Room with a View.
Datum van publicatie: 1908.
Vertaald door Bas Heijne (2008). Uitgegeven door L.J. Veen.
Boeken 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.