Tag / Italië

by daniellecobbaertbe

The American van Martin Booth

Een onalledaags romanpersonage aan het woord

‘Ik krijg geen hoogte van hem. Hij cirkelt rond als een gier die wacht tot het lijk stil ligt, zijn aanwezigheid stoort voortdurend, hij is als een bromvlieg die steeds net buiten bereik blijft van het opgevouwen sportkatern van de krant. Als een wesp op het picknicklaken. Hij wacht zijn tijd af. Maar waarom?’ Ik wil hem niet doden. Maar schaduwfiguren laten zich niet zomaar wegjagen. Toch moet hij mijn laatste schaduwfiguur zijn.

Vanwege de vlinders die hij schildert, noemen de inwoners van het dorpje hem signor Farfalle. De naam die op zijn briefwisseling staat, is niet zijn echte naam. Die houdt hij voor zich. Hoewel hij zijn gedachten met de lezer deelt, deelt hij geen persoonlijke gegevens. Veel te gevaarlijk. Alle politiediensten en geheime diensten hebben namelijk een dik dossier over hem. Al heel zijn leven kijkt hij achterom. Schaduwfiguren herkent hij meteen. De schaduwfiguur die hem nu volgt, is anders. Hij is geen agent of spion. Niettemin moet hij hem kwijtraken. Hoewel hij zich nooit aan een plek heeft gehecht of vriendschappen sloot, heeft hij zijn hart aan dit Italiaanse dorpje en een lokale schoonheid verloren.

Martin Booth beheerste zijn vak uitmuntend, want dit boek is goed geschreven, heeft een interessante setting en opbouw. Na honderd pagina’s krijg je een antwoord op de vraag waarom het ik-personage altijd achterom kijkt. Signor Farfalle is een piccolo van de dood: hij maakt wapens. Zijn klanten zijn voornamelijk huurmoordenaars. Wanneer hij aan de slag gaat voor zijn laatste klant, merkt hij de schaduwfiguur op. Is er een connectie tussen die schaduwfiguur en zijn laatste klant? Wie is die schaduwfiguur? Zal hij moeten vluchten of bouwt hij een nieuwe toekomst op met Clara? ‘The American’ blijft boeien tot de allerlaatste zin. Voor thrillerliefhebbers zal dit boek te traag op gang komen en onvoldoende boeien. Maar voor lezers, die graag in het hoofd zitten van een onalledaags romanpersonage, is het genieten. Signor Farfalle heeft bovendien een mening over zijn branche en werk. Een mening, die hout snijdt, maar die niet de jouwe hoeft te zijn.

Oorspronkelijke titel: A Very Private Gentleman
Jaar van publicatie: 1991

by daniellecobbaertbe

Een kamer met uitzicht van E.M. Forster

Kiezen voor George of kiezen voor fatsoen en conventie.

Charlotte Bartlett was ontzet. Normaal gezien namen de gasten in een pension haar en haar nichtje Lucy, een paar dagen op vooraleer hen aan te spreken. Het kon niet anders of zij hadden met een onbeschaafd heerschap te doen. De kleding van de oude man bevestigde haar oordeel. Wat de man voorstelde, schokte iedereen aan tafel. Meneer Emerson had de dames namelijk voorgesteld om hun kamers over te nemen. Hij en zijn zoon George gaven niet om een kamer met uitzicht. Hoewel de dames gevraagd hadden naar een kamer met uitzicht, hadden ze die niet gekregen. Charlotte was niet ingegaan op het voorstel van meneer Emerson. Zij sprak al over het zoeken naar een ander pension, als meneer Beebe binnenkwam.

Wat een toeval! De geestelijke was net als hen op reis in Italië. Charlotte vertelde meneer Beebe over het voorstel van de heer Emerson. De geestelijke verzekerde haar dat het weinig kwaad had gekund. De ruil had haar tot niets verplicht en de Emersons zouden er geen misbruik van gemaakt hebben. Vader en zoon zijn weliswaar zonderling – het zijn socialisten, maar het zijn aardige mensen. Juffrouw Bartlett had het dus juist ingeschat dat de Emersons niet tot hun klasse behoren.

Hoewel het Charlottes taak was om Lucy te vrijwaren van ongewenste mannelijke aandacht, was Lucy toch een paar keer alleen met George Emerson. De laatste ontmoeting met George leidde zelfs tot hun vlucht uit Firenze. Maar wat is er nu eigenlijk gebeurd tussen Lucy en George? Je zit al een heel eind in het tweede deel van de roman, vooraleer de ware toedracht aan het licht komt. Bij aanvang van het tweede deel heeft Lucy zich net verloofd met Charles Vyse. Charles mag uiteraard niet weten wat er in Firenze gebeurd is. Makkelijker gezegd, dan gedaan, want George Emerson kruist ook in Engeland het pad van Lucy. Hij is ongelukkig met haar verloving, want hij is smoorverliefd op haar. Maar hoe zit het met Lucy? Houdt zij ook van hem? Zo ja, zal zij dan voor George kiezen? Of kiest zij voor fatsoen en conventie met Charles?

Net als in ‘Overtocht naar India’ zette Forster in het eerste deel van deze romantische komedie, de Britten in het buitenland feilloos en ironisch neer. In plaats van interraciale verschillen zijn er verschillende wereldbeelden, waardoor de roman gelijkenissen vertoont met ‘Maurice’. Forster was namelijk heel consequent in zijn thematiek. Ook had hij zijn eigen ideeën over het leven. Hoewel de aanvang van de roman iets anders doet vermoeden, speelt het standsverschil geen grote rol in ‘Een kamer met uitzicht’. ‘Een kamer met uitzicht’ was Forsters tweede roman. Het incident in het eerste deel is nog niet zo ingenieus uitgewerkt zoals in ‘Overtocht naar India’, het werkt zelfs abrupt, maar al bij al is dit een heerlijk boek om te lezen.

Oorspronkelijke titel: A Room with a View.
Datum van publicatie: 1908.

by daniellecobbaertbe

Conclaaf van Robert Harris

Van sede vacante tot habemus papam. 

Sede vacante. De Heilige Vader is overleden. Als deken van het college van kardinalen is Jacopi Lomeli verantwoordelijk voor de organisatie van het conclaaf. Hij had nooit kunnen denken dat hij ooit een conclaaf zou organiseren. Hoewel hij een paar jaar geleden genezen was verklaard van prostaatkanker, geloofde kardinaal Lomeli dat hij voor de paus zou sterven. Hij had geprobeerd om af te treden, maar daar wou de paus niet van weten.

Drie weken later is het zo ver: 118 kardinalen laten zich opsluiten voor de duur van het conclaaf. Kranten, laptops en mobiele telefoons zijn verboden, want de kardinalen mogen geen contact hebben met de buitenwereld. Vaticaankenners voorspellen een lang conclaaf vol verdeeldheid.

the-vatican-city-2548624_1920
Vaticaanstad ©Jari-Pekka Peltoniemi via Pixabay

Niemand wil paus worden. Toch willen de meeste prinsen van de kerk doorstoten naar het hoogste ambt. Lobbyen is geen onbekend gegeven bij deze vrome mannen. Ook kardinaal Lomeli is ambitieus. Lomeli wil alles in goede banen leiden en de kerk van schandalen vrijwaren. Sommige van zijn mede-kardinalen maken het hem niet makkelijk. Kardinaal Lomeli moet diep gaan, toch weet hij het conclaaf en het verhaal te sturen. Het verhaal is lineair. Het begint met de dood van de paus en eindigt met de verkiezing van een nieuwe.

‘Conclaaf’ is een literaire thriller volgens het boekje: de spanning stijgt evenredig met de ontwikkelingen, die steevast leiden tot nieuwe wendingen. Zelfs de verschillende stemrondes zijn buitengewoon spannend. Je neemt de van verre bijgehaalde zoektocht naar compromitterende documenten er gezwind bij, want tijd om daar bij stil te staan, heb je niet. Nadat het stof van de machinaties is gaan liggen, laat Harris de buitenwereld het conclaaf ruw verstoren. Die ruwe verstoring zorgt voor een onverwachte apotheose en eensgezinde kardinalen. Habemus papam, op het moment wanneer die het meest nodig is.

Oorspronkelijke titel: Conclave
Jaar van publicatie: 2016