Danielles leeswereld: Gatsby

Al sinds het prille begin van Boeken schrijf ik blogs rond klassiekers. Klassiekers, bestsellers en cultromans hebben vaak een interessant verhaal te vertellen. Zo was de eerste Europese cultroman goed voor een golf aan zelfmoorden. En leidde de première van het toneelstuk’ Jeckyll and Hyde’ tot de mythe dat Jack the Ripper een respectabel en fatsoenlijk man was, die buiten Whitechapel moest gezocht worden.

Een handvol van die klassiekers heb ik gelezen. Andere wil ik nog lezen, zoals ‘On the Road’ van Jack Kerouac. En een enkeling zal ik allicht nooit lezen, zoals ‘Ullyses’ van James Joyce.

Hoewel, zeg nooit nooit.

Tot vorig jaar was ook ‘De grote Gatsby’ een boek, dat ik wellicht nooit zou lezen. ‘The Curious Case of Benjamin Button’ had me niet overtuigd, net als de kortverhalen in ‘De rijke jongen’. ‘De grote Gatsby’ heeft de reputatie dat het in veel boekenkasten staat, maar dat het amper gelezen wordt. Maar ik wou de grote sjoemelaar een kans geven. Want ik wist Fitzgeralds stijl wel te appreciëren. F. Scott Fitzgerald (1896-1940) is een belangrijke schrijver in de Amerikaanse literatuur. En een schrijver als Richard Yates (die ik erg waardeer) was sterk beïnvloed door Fitzgerald. Kortom, genoeg redenen om zijn beste boek een kans te geven.

Blijkbaar is ‘De Grote Gatsby’ een van de meest verkeerd begrepen klassiekers. Wie Gatsby zegt, zegt Jazz Age, de Drooglegging, champagne en exuberante party’s. Onder al die glamour vertelde Fitzgerald een droevig verhaal over een obsessie die alles vernietigt.

Elke pagina van dit dunne werkje kent stilistische parels. Ook stemt het tot nadenken. Waarom wordt dat zo gezegd? Wat steekt daar juist achter? Welk beeld van Gatsby is betrouwbaar? Het beeld dat hij over zichzelf de wereld instuurt? Het beeld dat de wereld over hem heeft? Of het beeld van de verteller over Gatsby? Het is een roman die je niet snel loslaat. Een die ik nog dikwijls zal lezen.

Best wel curieus dat er romans zijn die je blijft en blijft lezen, waar je nooit genoeg van krijgt, terwijl er andere zijn die je een tweede keer niet meer weten te bekoren.