Vladimir van Julia May Jonas

De arm die zij niet heeft vastgebonden – zijn linker – gloeit in de zon. Ze zit te kijken hoe het licht over Vladimir heenschuift. Zijn gebruinde, welgevormde hoofd rust tegen de houten stoelleuning. Hij snurkt licht.

Zij is een vrouw van bijna zestig. Na een mislukte carrière als schrijfster doceert ze Engels aan een kleine New Yorkse universiteit. Ze was altijd geliefd onder haar studenten. Maar met haar populariteit is het sinds kort gedaan. Studentes en collega’s begrijpen haar tolerante houding niet ten aanzien van de affaires van haar man John, het hoofd van de faculteit Engels.

Op een avond komt Vladimir Vladinski bij haar langs. Met zijn boek. Vladimir Vladinski is namelijk een veelbelovend schrijver. Het commerciële succes blijft echter uit. Dus solliciteerde hij bij de universiteit waar zij en John werken. Dat is intussen al bijna een half jaar geleden.

Vladimirs boek overweldigt haar. Ze voelt tegelijkertijd bewondering en afgunst. Daarnaast doet hij in haar een ongekende obsessie ontbranden. Die obsessie is alvast een booster voor haar creativiteit: zij schrijft weer.

Haar obsessie heeft te maken met onvervulde behoeftes. Als vrouw van haar leeftijd is ze geen aantrekkelijke partij meer. Ze is dwangmatig bezig met haar lichaam, haar hangborsten en cellulitis. De ouderdom komt nu eenmaal met een tol. En die tol weegt voor vrouwen zwaarder dan voor mannen. Ze drinkt veel te veel en dat in combinatie met onvervulde behoeftes, en een obsessie voor een aantrekkelijke, jongere en succesvolle man zijn een recept voor problemen. Zij heeft dan ook nog spijt van al die dingen die ze niet gedaan heeft.

Toen ik nog studeerde, waren de wellustige gevoelens die ik voor mijn docenten had overweldigend. Het maakte niet uit of ze man of vrouw waren, aantrekkelijk of onaantrekkelijk, geniaal of middelmatig, ik voelde een hevig verlangen naar ze. Ik begeerde ze omdat ik dacht dat ze de macht hadden om me van alles over mezelf te leren.

De titel ‘Vladimir’ roept de associatie op met Vladimir Nabokov. Het zal overigens geen toeval zijn dat het verhaal zich gedeeltelijk afspeelt in een universiteit in de staat New York met docenten literatuur die schrijversambities hebben. Bovendien blijft het hoofdpersonage anoniem en is zij een onbetrouwbare verteller, net als Nabokovs verteller Humbert Humbert in ‘Lolita’. De eerste oplage van ‘Lolita’ verscheen in de typische groene omslag van Olympia Press. En ook Vladimir Vladinski’s eerste roman heeft een groene omslag. Dat Vladimir, Vladinski heet zal allicht geen toeval zijn.

Het verhaal deed me denken aan ‘De verzamelaar’ van John Fowles: het verhaal van Frederik die een studente ontvoert omdat hij geobsedeerd is door haar. Ook zij ontvoert Vladimir, misleidt en drogeert hem. Toch is zij geen psychopaat zoals Frederik. Zij krijgt een onaangename les over wie zij is en hoe Vladimir haar ziet. Wat er gebeurt, redt vervolgens haar huwelijk met John.

Laat je overigens niet afschrikken door de omslag. Op de omslag staat namelijk een man in ontbloot bovenlijf die zijn hand op zijn kruis laat rusten. Blijkbaar was er best wel wat te doen rond die boekencover. Want aan halfnaakte mannen op omslagen van literaire boeken zijn we niet gewend. Ze roepen bovendien de associatie op van een steamy verhaal. Maar steamy sex is zeker niet wat de vertelster krijgt in ‘Vladimir’. Toch is Vladimir niet de preutse eikel waarvoor zij hem hield. Dit brengt me overigens bij de taal in deze roman. Die is vrijpostig, wat me met momenten stoorde. Niettemin is ‘Vladimir’ een onderhoudende roman over een onzekere vrouw.

Oorspronkelijke titel: Vladimir.
Jaar van publicatie: 2022.
Nederlandse vertaling © Inge Pieters en De Geus BV, Amsterdam 2022.