De boekhandel van Penelope Fitzgerald

Een universeel verhaal.

Engeland, begin jaren zestig. Een weduwe van middelbare leeftijd, Florence Green, besluit om in het geïsoleerde kustplaatsje Hardborough een boekhandel te beginnen. Het huis waarin ze haar boekhandel wil beginnen, Old House, staat al zeven jaar leeg. Net nu Florence haar winkel wil beginnen, wordt er geopperd dat het Old House kan gebruikt worden als kunstencentrum. Beter gezegd, mevrouw Gamart, een rijke generaalsvrouw wil een kunstencentrum in Hardborough. Ze is van mening dat Florence een ander en geschikter pand kan inrichten als boekhandel. Florence sluit haar ogen voor de werkelijkheid en begint toch een boekhandel in Old House. Maar wil Hardborough wel een boekhandel? En zal mevrouw Gamart zich zo maar neerleggen bij Florence’s beslissing?

‘De boekhandel’ viel me dadelijk op door de mooie vormgeving. Niet enkel de buitenkant maar ook de binnenkant is enorm verzorgd. Naast het verhaal is er ook een nawoord en een korte biografie van de schrijfster. Ik vind het altijd fijn om naast een verhaal ook iets meer te weten te komen over de auteur of de context van een boek.

Wat het verhaal zelf betreft, was ik redelijk snel verkocht en verknocht aan Fitzgeralds stijl. Met doorleefde en prachtig gecomponeerde zinnen als: “Ze dronk wat champagne en de kleinere zorgen van de dag leken bij elke gouden slok als speldenprikjes over haar tong te glijden en moeiteloos op te lossen.”, kan dat niet anders. In het verhaal an sich, gebeurt er aanvankelijk weinig en lijken mevrouw Gamarts bemoeienissen van geen tel te zijn, maar langzaam aan sluit het kleinstedelijke net zich. De context is overduidelijk Engels, maar het verhaal dat ‘De boekhandel’ vertelt is universeel.

Oorspronkelijke titel: The Bookshop
Jaar van publicatie: 1978