Het Titiaan comité van Iain Pears

In Venetië wordt een Amerikaanse kunsthistorica dood aangetroffen. Normaal gezien vallen misdaden begaan tegen kunsthistorici niet onder de bevoegdheid van de Italiaanse nationale anti-kunstroof eenheid. Daar de vermoorde kunsthistorica echter lid was van het prestigieus internationaal Titiaan comité, zijn enkele Italiaanse politici behoorlijk nerveus. Aldus doet men beroep op de anti-kunstroof eenheid van generaal Bottando. Generaal Bottando wil de lokale politie niet bruuskeren, en stuurt zijn assistente, Flavia di Stefano naar Venetië.

Flavia ontdekt al snel dat er rivaliteit is onder de leden van het Titiaan comité. Net als zij terug wil naar Rome, vist de Venetiaanse politie het lijk op van een ander lid van het Titiaan comité. Bovendien wordt op diezelfde avond ook nog een kunstroof gepleegd. Toeval wil, dat kunsthistoricus Jonathan Argyll net aan het onderhandelen was over de aankoop van de schilderijen, ontvreemd bij de kunstroof. De Engelse Argyll is geen onbekende voor de Italiaanse anti-kunstroof eenheid; hij hielp de eenheid al bij een eerder onderzoek. Ook in deze zaak gaat hij hen helpen.

‘Het Titiaan comité’ maakt deel uit van een aparte detectivereeks, waar kunst en misdaad centraal staan. Het is de tweede roman in een reeks, die op Goodreads wordt aangeduid als Jonathan Argyll. Hoewel het vooral de twee leden van de kunsteenheid zijn, die uit de verf komen. Gelukkig maar, anders zouden de moorden en de diefstal niet opgelost geraken. Niettemin blijkt er een link te bestaan tussen heden en verleden, wat dan weer tot de expertise van Argyll behoort. In ‘Het Titiaan comité’ is Venetië niet zomaar een plek waar toevallig een aantal misdaden gebeuren. De schrijver heeft oog voor detail, en put duidelijk ook zijn eigen achtergrond als kunsthistoricus. ‘Het Titiaan comité’ is geen belerende, wel een verfijnde detective. Deze kiese lezer is alvast fan.

Oorspronkelijke titel: The Titian Committee.
Jaar van publicatie: 1991.