De zaak van de vermiste auteur

Was ze vermoord?

De koplampen stonden nog aan. In de wagen werden kledingstukken en een rijbewijs gevonden. Maar waar was de bestuurster? Haar verdwijning was groot nieuws en zorgde voor speculaties in de pers: had zij zelfmoord gepleegd in het nabijgelegen meer? Was het misschien een publiciteitsstunt? Zij schreef per slot van rekening detectives. Eerder dat jaar had haar laatste detectiveverhaal voor heel wat ophef gezorgd. De verteller bleek namelijk de moordenaar, wat ongezien was in 1926.

Of was ze vermoord? Haar toenmalige echtgenoot, een flamboyante oorlogsheld was de hoofdverdachte in dit spoor. De dag dat ze verdween, had hij haar verteld dat hij het weekend ging doorbrengen met zijn minnares, Nancy Neele. Meer nog, hij ging haar verlaten voor de jongere Neele.

Veel vragen.

Uiteindelijk, na elf dagen in de ban geweest te zijn van de zaak van de vermiste auteur kon het Engelse publiek terug adem halen: de auteur was levend en wel teruggevonden in een hotel in Yorkshire. Het einde van de zaak bracht nog meer vragen mee dan haar plotse verdwijning. Waarom had zij zichzelf uitgegeven voor een Zuid-Afrikaanse vrouw? En waarom stond zij met de achternaam van haar rivale in het hotelregister? Wat was de bedoeling geweest van haar verdwijning? Officieel heette het dat ze in de winter van 1926 aan geheugenverlies leed. Zij heeft het verhaal nooit verteld, ook niet in haar autobiografie. Haar talrijke biografen kunnen enkel speculeren over haar mysterieuze verdwijning.

Verkoop in stijgende lijn.

De verdwijning had effect op de verkoop van haar boeken. Die ging vanaf toen in stijgende lijn. In 1928 scheidde zij van haar eerste man, kreeg het hoederecht over hun dochter en behield zijn naam voor haar carrière als misdaadschrijfster.

Minder gekend is dat zij naast detectives ook semi-autobiografische romans schreef onder het pseudoniem Mary Westmacott. De pers kwam achter Westmacotts identiteit, wat de doodsteek betekende voor haar romans, die iets prijsgaven over de vrouw achter het schrijffenomeen. Met speurders als Hercule Poirot en Miss Marple was Agatha Mary Clarissa Miller echter uitgegroeid tot dé koningin van het misdaadgenre. We kennen Agatha Miller en Mary Westmacott dan ook vooral als Agatha Christie.

Bron: Voor het artikel gebruikte ik verschillende bronnen waaronder Wikipedia. Foto komt van Flickr en is van Ninian Reid.